تفسیر نمونه جلد 4

شرح مى‏دهد:

1- آنها به خدا عشق مى‏ورزند و جز به خشنودى او نمى‏انديشند" هم خدا آنها را دوست دارد و هم آنها خدا را دوست دارند".

(يُحِبُّهُمْ وَ يُحِبُّونَهُ).

2 و 3-" در برابر مؤمنان خاضع و مهربان و در برابر دشمنان و ستمكاران، سرسخت و خشن و پرقدرتند".

(أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكافِرِينَ).

4- جهاد در راه خدا به طور مستمر از برنامه‏هاى آنها است.

(يُجاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ).

5- آخرين امتيازى كه براى آنان ذكر مى‏كند اين است كه در راه انجام فرمان خدا و دفاع از حق، از ملامت هيچ ملامت كننده‏اى نمى‏هراسند.

(وَ لا يَخافُونَ لَوْمَةَ لائِمٍ).

در حقيقت علاوه بر قدرت جسمانى، چنان شهامتى دارند كه از شكستن سنتهاى غلط و مخالفت با اكثريتهايى كه راه انحراف را پيش گرفته‏اند، و با تكيه بر كثرت عددى خود ديگران را به باد استهزاء مى‏گيرند، پروايى ندارند.

بسيارى از افراد را مى‏شناسيم كه داراى صفات ممتازى هستند، اما در مقابل غوغاى محيط و هجوم افكار عوام و اكثريتهاى منحرف بسيار محافظه كار، ترسو، و كم جرئتند، و زود در برابر آنها ميدان را خالى مى‏كنند، در حالى كه براى يك رهبر سازنده و افرادى كه براى پياده كردن افكار او وارد ميدان مى‏شوند، قبل از هر چيز چنين شهامتى لازم است، عوام‏زدگى، محيط زدگى، و امثال آن كه همگى نقطه مقابل اين امتياز عالى روحى هستند، سد راه بيشتر اصلاحات محسوب مى‏گردند.

و در پايان مى‏گويد:" بدست آوردن اين امتيازات، (علاوه بر كوشش‏