تفسیر نمونه جلد 4

تفسير: مجازات قتل عمد

بعد از بيان حكم قتل خطا در اين آيه به مجازات كسى كه فرد با ايمانى را از روى عمد به قتل برساند اشاره مى‏كند.

از آنجا كه آدم‏كشى يكى از بزرگترين جنايات و گناهان خطرناك است و اگر با آن مبارزه نشود، امنيت كه يكى از مهمترين شرائط يك اجتماع سالم است به كلى از بين مى‏رود، قرآن در آيات مختلف آن را با اهميت فوق العاده‏اى ذكر كرده است، تا آنجا كه قتل بى‏دليل يك انسان را همانند كشتن تمام مردم روى زمين معرفى مى‏كند.

(مَنْ قَتَلَ نَفْساً بِغَيْرِ نَفْسٍ أَوْ فَسادٍ فِي الْأَرْضِ فَكَأَنَّما قَتَلَ النَّاسَ جَمِيعاً)" آن كس كه انسانى را بدون اينكه قاتل باشد و يا در زمين فساد كند بكشد، گويا همه مردم را كشته است" «1».

به همين دليل در آيه مورد بحث نيز براى كسانى كه فرد با ايمانى را عمدا به قتل برسانند چهار مجازات و كيفر شديد اخروى (علاوه بر مسئله قصاص كه مجازات دنيوى است) ذكر شده است:

1- خلود يعنى جاودانه در آتش دوزخ ماندن.

(وَ مَنْ يَقْتُلْ مُؤْمِناً مُتَعَمِّداً فَجَزاؤُهُ جَهَنَّمُ خالِداً فِيها).

2- خشم و غضب الهى (وَ غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِ).

3- دورى از رحمت خدا (و لعنه).

4- مهيا ساختن عذاب عظيمى براى او (و أَعَدَّ لَهُ عَذاباً عَظِيماً).

(1) سوره مائده آيه 32.