اثبات شخصيت اجتماعى جوانان در موارد متعدد بروز مى نمايد، ولى همواره صورت يك نوع فعاليت كاملا شخصى را داراست . جوان نشان مى دهد كه مايل است از صورت طفيلى گرى كودكى خارج شده ، زندگانى مستقل و آزاد داشته باشد.ديگر، جوان قيم و سرپرست لازم ندارد و در جامعه مسؤ ول حركات و اعمال خويشتن است . قوانين جزايى و حقوقى نيز اين موضوع را تاءييد مى نمايند. ديگر جوان ، به اصطلاح ، صغير نيست . اين دوره اى است كه بايد كم كم طناب كشتى را شل كرد. جوانان خواه ناخواه ، اما به طور لزوم به سوى يك نوع زندگى جديد، متفاوت با زندگى دوران كودكى ، ميل مى كنند. آنان عادات كهنه كودكى را كنار گذارده ، فعاليت هاى جديدى آغاز مى نمايند. دنياى محدود سالهاى اول زندگى را رها كرده ، خود را براى كوشش هاى دوران كمال و مردى آماده مى سازند. ميل به استقلال ، جز بيان اين تكامل چيز ديگرى نيست .(477)
قبول عضويت اجتماعى
لازم است تمايل استقلال و شخصيت نوجوانان به درستى ارضا شود و بايد اين دو خواهش فطرى جامه عمل بپوشند. زيرا بر اثر بلوغ ، دو مسؤ وليت بزرگ به عهده نوجوانان گذارده مى شود. يكى مؤ اخذه از آنان در اعمال فردى و ديگرى قبول عضويت اجتماعى . احراز استقلال ، مصحح مسؤ وليت فردى نوجوانان است و به دست آوردن شخصيت ، شرط عضويت آنان در امور اجتماعى است .