يكى از خدمات ارزشمند امام سجّاد(عليه السلام)، رسيدگى به درماندگان، يتيمان، تهيدستان و بردگان بودهاست.روايت شده است كه آن حضرت، هزينه زندگى صد خانواده تهيدست را عهدهدار بود.گروهى از اهل مدينه، از غذايى كه شبانه به دستشان مىرسيد، گذران معيشت مىكردند، امّا آورنده غذا را نمىشناختند.پس از در گذشت علىبنالحسين(عليه السلام)متوجّه شدند كه آن شخص، امام زينالعابدين(عليه السلام)بودهاست.او شبانه به صورت ناشناس، انبان نان و مواد غذايى را خود به دوش مىكشيد و به در خانه فقيران و بينوايان مىبرد و مىفرمود: صدقه پنهانى آتش خشم خدا را خاموش مىسازد.اهل مدينه مىگفتند: ما صدقه پنهانى را هنگامى از دست داديم كه علىبنالحسين در گذشت.او در طول سالها به قدرى انبان حاوى آرد و ديگر مواد غذايى را به دوش كشيده و به در خانه فقيران برده بود كه شانهاش پينه بسته بود، به طورى كه پس از شهادت او، هنگام غسل دادن جنازهاش، جلب توجّه مىكرد.علىبنطاوس در كتاب اقبالالاعمال، ضمن بيان اعمال ماه رمضان مىنويسد: علىبنالحسين(عليه السلام) شب آخر ماه رمضان، بيست نفر برده را آزاد مىكرد و مىفرمود: «دوست دارم خداوند ببيند كه من در دنيا بردگان خود را آزاد مىكنم، بلكه مرا در روز رستاخيز از آتش دوزخ آزاد سازد.»او هيچ خدمتكارى را بيش از يك سال نگه نمىداشت، وقتى كه بردهاى را در اوّل يا وسط سال به خانه مىآورد، شب عيد فطر او را آزاد مىساخت.بردگان سياهپوست را مىخريد و آنان را در مراسم حجّ، به عرفات مىآورد و آن گاه به سوى مشعر كوچ مىكرد، آنان را آزاد مىكرد و جوايز مالى به آنان مىداد.تا آنجا كه در شهر مدينه گروه عظيمى از بندگان و كييزان، آزاد شده آن حضرت بودند و آنان هم بعد از آزادى، پيوند معنوى خود را با امام(عليه السلام)قطع نمىكردند.اينك توجّه خوانندگان عزيز اين كتاب را به مطالعه چهل حديث از سخنان دلپذير آن حضرت جلب مىكنم. قالَ الاِْمامُ السَّجّادُ(عليه السلام) :
1 مقام رض
الرِّضا بِمَكْرُوهِ الْقَضاءِ أَرْفَعُ دَرَجاتِ الْيَقينِ.خشنودى از پيشامدهاى ناخوشايند، بلندترين درجه يقين است.
2 كرامت نفس
مَنْ كَرُمَتْ عَلَيْهِ نَفْسُهُ هانَتْ عَلَيْهِ الدُّنْيا.هر كه كرامت و بزرگوارى نفس داشته باشد، دنيا را پَست انگارد.
3 دنيا مايه ارزش نيست
أَعْظَمُ النّاسِ خَطَرًا مَنْ لَمْ يَرَ الدُّنْيا خَطَرًا لِنَفْسِهِ.پرارزشترين مردم كسى است كه دنيا را مايه ارزش خود نداند.
لطفا منتظر باشید ...
