لطفا منتظر باشید ...
فصل پنجم: حقيقت دين، «ابراز محبت» و «اعلان برائت»
دين كه جوهره يكسانى در مكتب پيامبران الهى داشته، چيزى جز «ابراز محبت و ارادت» به حق تعالى و جبهه حق و حقيقت و «اعلان بغض و انزجار و برائت» از باطل، شرك و كفر و دشمنان حق نيست. كلمات پيشوايان دينى ما مملوّ از اين واقعيت است.امام هشتم على بن موسى الرضا(عليهما السلام)
در پاسخ مأمون عباسى در مقام معرفى اسلام مى فرمايد:«حبّ اولياء الله واجب وكذلك بغض اعداء الله والبرائة منهم ومن ائمّتهم».دوستى اولياى خدا واجب است و همچنين بغض و دشمنى دشمنان خدا و برائت از آنان و از رهبرانشان.چنانكه امام جعفر صادق
(عليه السلام)
، ايمان به خدا را جز با «برائت از دشمنان خدا» نمى داند و مى فرمايد:«ولا ايمان بالله إلاّ بالبرائة من أعداء الله».«ايمان به خدا جز با برائت از دشمنان خدا، محقق نمى شود.»
بالاتر از آن، هنگامى كه رسول خدا
(صلى الله عليه وآله)
از يارانش درباره «محكمترين دستگيره ايمان» سؤال مى كند، هركسى به فراخور معرفت خويش پاسخى مى دهد; نماز، روزه، زكات، حج و جهاد، ولى حضرت مى فرمايد: گرچه همه آنها مهمّند، اما محكمترين دستگيره ايمان:
«الحبّ في الله والبغض في الله وتوالى أولياء الله».«دوستى در راه خدا و دشمنى در راه او و دوستى دوستان خداست.»
به همين جهت پيامبران و اولياى الهى مظهر مهر و قهر پروردگار بوده اند. آنان بهترين دوستان و بدترين دشمنان را داشته اند. جاذبه و دافعه آنان توأم با يكديگر و در حد اعلى بوده است. حقيقت دين در وجود آنان تجلّى يافته بود.هنگام خواب و با خواندن برخى از سور قرآن فضيلت دارد.(19) ادعيه و زيارات ما مملوّ از لعن و نفرين و ابراز
انزجار از دشمنان خدا و رسول خدا و اهل بيت اوست. آنان كه «قرآن مجسم» بودند، اين تعاليم را از قرآن فرا گرفته و مردم را بدان ترغيب مى كردند.در آيات متعدد قرآن، خداى سبحان و فرشتگان الهى، كافران و مشركان را لعن و نفرين مى كنند. بر اساس تعاليم قرآن،تولّىوتبرّى دواصل ازفروع دين ما شمرده شده است.
