فصل اوّل: معناى «برائت» - مبانی دینی و سیاسی برائت از مشرکان نسخه متنی

فصل اوّل: معناى «برائت»

«برائت» از «بَرِئَ، يَبْرَىءُ» بر وزن «عَلِم، يعلَم» به معناى خلاص شدن و كنارشدن است. به نظر بعضى از علماى لغت، اگر بر وزن «قطَع، يقطَع» باشد، به معناى آفريدن است.

هر دو معناى فوق در قرآن كريم بكار رفته و در موارد متعددى استعمال شده است. آنچه در اين نوشته مورد نظر است، معناى اول مى باشد.

راغب اصفهانى لغت شناس معروف قرآن، معناى دقيقترى ارائه كرده و «برء وبراء وتبرّى» را «التفصّى ممّا يكره مجاورته»; يعنى كنارشدن از چيزى كه مجاورت آن ناپسند است، معنا كرده است.⁽¹⁾ لذا مى گويند: از بيمارى
برئ شدم يا از فلان شخص برئ شدم.

همين واژه از سوى برخى از لغت شناسان در مورد «دَين» به كار رفته است; «بَرِئْتُ مِنَ الدَّين»، يعنى از بدهكارى كناره گرفتم و پاك شدم.