مزمور اول - بوی جوی مولیان نسخه متنی

مزمور اول

مرا نيز چون ديگران
خنده اي هست

و اشكي و شكي
جنوني و خوني

رها كن مرا

رها كن مرادر حضور
گل و

زمره ي نور

نور سيه فام ابليس

مرا دست و پيراهن آغشته گرديد

به خون خدايان

مرا زير اين مطلق
لاژوردي

نفس گشت
فواره ي درد و دشنام

نه چونان شمايان

مرا آتشي بايد و بوريايي

كه اين كفر در زير هفت
آسمان هم نگنجد

برابليس جا تنگ
گشته ست آنجا

رها كن مرا

رها كن مرا