خطاب - بوی جوی مولیان نسخه متنی

خطاب

اينك بهار بر
در قلب تو مي زند

اما تو آن طرف

بيرون قلب خويشتن

استاده اي هنوز

صبحي كه روي
شانه ي زيتون

در حالت هبوط است

فردا

از نخل هاي سوخته

بالا خواهد رفت

اما

يك شاخه گل براي
تو كافي ست

تا فاصله شود

بين تو و هزار ستاره

بين تو و حضور سپيده

بين تو هياهوي شهري
كه هر سحر

در سربي صفيري
بيدار مي شود