تله - پیاله دور دگر زد نسخه متنی

تله

رعد است و برق

باران سر شكيب ندارد

چون تازيانه اي كمر راه

در هم شكسته است

شب پير و خسته است

وقتي كه مي روي

قفلي به در مبند

شايد اطاق كوچك من

امشب پناهگاهي گردد

ياران گمشده باز آيند

و باز شعله در اجاق بخندد

شعري و خنده اي و گپي

اميد تازه ، روي كومه به پا شد