سوك - پیاله دور دگر زد نسخه متنی

سوك

شب گاه

در كاج پير پريشان

مي خواند با ناي نيم
بسمل

آوازهاي سرخ

در پرده هاي شب

چون شعله هاي شور

در زخمه ي سه تار

گر مي كشيد حرير روح

در هاله هاي تب

شب گاه

پاي برهنه بر لبه ي تيغ

رقصيد

تا موسم سحر

گفتم

اي يار

آرامتر برقص ، در زير چتر
خون

ناگه چنان كشيد صيحه كه يخ
زد رگ زمان

با خنجري ميانه كتفان

و حجله اي

ميان كوچه متروك در سماع

آواز اشك بر سر منشورهاي آن

شب گاه

رعد شيون چنان كشيد

كه درفصول جاري تاريخ
خيمه بست