تلخ - پیاله دور دگر زد نسخه متنی

تلخ

تلخم مپيچ ، اي دوست
تلخم

آري رهايم كن در اين
مرداب جانكاه

بگذار در اين واپسين دم

با درد خود دلگرم باشم

ناگاه تيري از كمين
برخاست ، بنشست

تا پر ميان سينه ي من ؟

ديدم كه جنگل سنگ شد در
ديدگانم

شب نرم ، نرمك ، ريخت
در رود روانم

صياد من كيست ؟

جز شاخ هاي سركش پر شكوت
ديرينه ي من

بگذار و بگذر

بگذار در اين واپسين دم

گه گاه با ليسيدن خوناب زخمم

سرگرم باشم