شب تنهايي
خوب

گوش كن دورترين مرغ
جهان مي خواند

شب سليس است و يكدست
و باز

شمعداني ها

و صدا دار ترين
شاخه فصل ماه را مي شنوند

پلكان جلو ساختمان

در فانوس به دست
و در اسراف نسيم

گوش كن جاده صدا مي
زند از دور قدمهاي تو را

چشم تو زينت تاريكي نيست

پلكها را بتكان كفش
به پا كن و بيا

و بيا تا جايي
كه پر ماه به انگشت تو هشدار دهد

و زمان روي كلوخي
بنشيند با تو

و مزامير شب
اندام تو را مثل يك قطعه آواز به
خود جذب كنند

پارسايي است در آن جا
كه تو را خواهد گفت

بهترين چيز رسيدن به
نگاهي است كه از حادثه عشق تر است