ماءواى حسين
اى زمين كربلا اينجا بود ماءواى من
كربلا بر روى تو عرش خدا بنهاده پا
كربلا اينجا دگر وادى جانبازان بود
كربلا وادى طور مصطفى اينجا بود
كربلا اين سرزمين گلزار زهرا مىشود
از براى كشتن من شمر دون بى حيا
اين سر نورانى بالاى نى منزل كند
هركه چون آرام دل با نغمه هاى جان گداز
مىشود مدهوش اگر نو شد مىاز ميناى من
مىشود اى كربلا اينجا فزون غمهاى من
تا ببوسد خلق عالم خاك زير پاى من
قاب قوسين عون و جعفر، اكبر او" ادناى من
غرق خون اينجا بيند خواهرم سيماى من
در كنار يكديگر پرپر شود گلهاى من
ميزند با چكمه بر سينه سيناى من
مىچكد از نوك نى خون جگر از ناى من
مىشود مدهوش اگر نو شد مىاز ميناى من
مىشود مدهوش اگر نو شد مىاز ميناى من