عبداللّه ابن حماد نقل مىكند: روزى امام صادق عليه السلام به من فرمود:اى حماد نزد شما فضيلتى هست كه مثل آن به احدى داده نشده است. و گمان ندارم آن چنان كه بايد آن را بشناسيد و بر او محافظت نمائيد! و قيام به حقّ آن كنيد. و از براى آن فضيلت اهلى هست كه ايشان را براى آن كار نام برده اند، و به ايشان توفيق عطاء كرده اند، و اين رحمتى است كه خداوند تعالى به ايشان بخشيده است.پرسيدم: آن فضيلت كه نام برديد و وصف نموديد كدام استفرمود: زيارت جدّم حضرت امام حسين عليه السلام است. زيرا كه او غريب است و در زمين غريب مدفون شده است.هر كه به زيارت او مىرود، بر او برمى گريد. و هر كه به زيارت او نمى رود، بر مصيبت او اندوهناك مىباشد و دلش مىسوزد. هر كه او را به ياد مىآورد ترحّم مىكند.و هر كه نظر كند به سوى قبر پسرش در پائين پاى او، در بيابانى كه خويشى و دوستى نزد او نيست و حق او را غصب كردند، و جمع شدند جمعى از كافران و مرتدّان از دين، و ياورى يكديگر كردند تا او را كشتند، در بيابانى دفن نكرده انداختند، و منع كردند از او آب فراتى كه سگان مىخوردند، و ضايع كردند حق رسول خدا صلّى الله عليه وآله وسلّم را، و وصيّتى كه در حقّ او و اهل بيتش كرده بود.پس او مدفون گرديد، جفا يافته در ميان قبرهاى خويشان و شيعيان خود. هر كه نزد او مىرود، وحشت مىيابد از تنهائى او، و دورى از جدّ بزرگوارش. و در منزلى افتاده است كه نمى رود نزد او مگر كسى كه خدا دلش را به ايمان امتحان كرده است، و حقّ ما را به او شناسانده باشد.پس گفتم: فداى تو شوم من مىرفتم به زيارت آن حضرت، تا آنكه مبتلا شدم به خدمت خليفه و حفظ اموال او و من نزد ايشان مشهور شده ام. لهذا در اين ولا از براى تقيّه ترك كرده ام و من مىدانم كه زيارت آن حضرت ثواب بسيارى دارد.فرمود كه: (مى دانى كه كسى كه به زيارت آن حضرت ميرود چه فضيلت دارد و او را نزد ما چه نيكى ها است!).گفتم: نه.فرمود كه: (امّا فضيلت زيارت كننده او: پس مباهات مىكنند به او ملايكه آسمان ها و امّا آنچه نزد مابراى او هست پس ترحّم مىكنيم براى او هر صبح و شام).وبه تحقيق كه خبر داد مرا پدرم كه: روضه آن حضرت از روزى كه مدفون شده است هرگزخالى نبوده است از كسى كه صلوات فرستد بر او از ملائكه يا جنيّان يا آدميان يا وحشيان صحرا. و هيچ چيز نيست مگر آرزوى حال زيارت كننده آن حضرت مىكند و خود را از براى بركت بر او مىمالد و به نظر كردن به سوى او اميد خبر مىدارد براى آنكه بركت يافته است به نظر كردن به سوى قبر آن حضرت.بعداز آن فرمودكه:(شنيده ام كه قومى از نواحى كوفه و غير ايشان مىروند نزد قبر آن حضرت و زنان مىروند و ندبه و نوحه مىكنند در نيمه ماه شعبان پس بعضى قرآن مىخوانند و بعضى قصّه هاى جانسوز آن حضرت را ذكر مىكنند و بعضى مرثيه مىخوانند؟).گفتم: بلى فداى تو شوم ديدم بعضى از اينهايى كه مىفرمائى.فرمودكه: (حمد و سپاس خداوندى را كه در ميان مردم جمعى را مقّرر فرموده است كه مىآيند به سوى ما و ما را مدح مىكنند و مرثيه از براى مصيبت ما مىگويند و مىخوانند. و دشمن ما گردانيده است كسانى را كه طعن كنند بر آنها از خويشان و غير ايشان و استهزاءكنند بر ايشان و قبيح شمارند كردار ايشان را).(49)
لطفا منتظر باشید ...
