لطفا منتظر باشید ...
فصل يكم : فقط يك زن!
بسم اللَّه الرحمن الرحيم خويلد پسر اسد بود و اسد پسر عبدالعزى و عبدالعزى پسر قصى بود و قصى پسر كاب بن مره بن كعب بن لوى بن غالب... و در خانواده ى لوى بن غالب نسبت خويلد با خاندان هاشم به هم ارتباط و آميزش مى گيرد و بدين ترتيب بانويى كه مقدر بود در تاريخ اديان جهان جاويدان بماند و نسل رسول اللَّه را تا قيامت پايدار بدارد و دين اسلام وى را در رديف سيدات نساء عالمين بنشاند، از ريشه ى نبوت شيره ى جان مكيد و در خاندان رسالت پرورش يافت. اين بانو كه نام ناميش در صف بنيان گذاران دين مبين اسلام نگاشتهشده و در پشت سر محمد بن عبداللَّه رسول اللَّه صلى اللَّه عليه و آله كنار على بن ابى طالب به نماز ايستاده و ذريه ى خاتم النبيين را بر دامن طاهر و مطهر خود تربيت كرده خديجه دختر خويلد بود. نسبت خديجه عاوه بر آن كه از طرف پدر در «لوى بن غالب» با اجداد رسول اكرم اسلام پيوند مى گيرد خود دختر فاطمه بنت زائده بود كه اين فاطمه «مادر خديجه»دختر «هاله» بنت عبد مناف بود و عبد مناف جد اعاى رسول اللَّه است. خويلد بن اسد از اشراف قريش بود. ثروت بى پايان داشت و تا آن جا كه تاريخ حكايت مى كند خويلد دو دختر و يك پسر داشت. دخترانش هاله و خديجه بودند و نام پسرش «عوام» بود. از زندگانى هاله سرگذشت شنيدنى در تاريخ نخوانده ايم. فقط مى دانيم كه اين بانو با مهاجرين اسلام از مكه به مدينه هجرت كرد و سالها در مدينه به سر برد و بارها به ديدار رسول اكرم شرفياب مى شد و رسول اللَّه صلى عليه و آله اين هاله را بسيار دوست مى داشت و اين دوستى تا آن حد شورانگيز بود كه عايشه را به سختى مى رنجاند. زيرا عايشه مى دانست كه شوهر عالى مقامش هاله را به خاطر خديجه اين همه دوست مى دارد. «عوام» تنها پسر خويلد هم مردى شريف و متشخص بود. تا آنجا شرف و تشخص بدست آودره بود كه بدامادى سيد قريش و شيخ بنى هاشم عبدالمطلب افتخار يافت. صفيه دختر عبدالمطلب همسر عوام بن خويلد بود. و زبير عوام كه در معصوم دوم ضمن جنگ جمل شناخته شد پسر همين عوام بود كه از پستان صفيه دختر عبدالمطلب شير خورده بود. همين خديجه كه روزگارى ملكه ى حجازش مى ناميدند. همين
خديجه كه به ميزان ثروت و مكنت قبيله ى قريش ثروت و مكنت اندوخته بود. خديجه در آن روزگار كه دوشيزه اى نو سال بود نامزد ورقه بن نوفل بن اسد قرشى يعنى نامزد پسر عموى خود بود اما اين نامزدى به ازدواج نرسيد زيرا ورقه اصلا مردى فيلسوف و اهل مطالعه و تحصيل بود. تاريخ اين ورقه را در رديف حكما و فاسفه ى عرب مى شناسد. از نامزدى خديجه و ورقه جز نامى به ميان نيامد. تا اين كه مردى از امراى بنى تميم به نام هند بن بناس تميمى با خديجه عروسى كرد و از وى دو پسر به نام هند و هاله به دنيا آورد... هند بن بناس را به خاطر پسرش خاله ابو هاله مى ناميدند. ابو هاله هنوز جوان بود كه ديده از دنيا فرو بست و خديجه را با ثروت هنگفتى بى شوهر گذاشت. چندى گذشت و عتيق بن عابد مخزومى كه او هم مرد نامبردار و كريمى بود به خواستگارى خديجه پيش آمد... خديجه در خانه ى عتيق دخترى به نام هند زاييد كه مردم به نام اين دختر كينه ى ام هند زاييد كه مردم به نام اين دختر كينه ى ام هند «مادر هند» به خديجه داده بودند. عتيق بن عابد هم در كنار خديجه چندان دير به سر نبرد. او هم هند را به خديجه سپرد و از دنيا درگذشت و خديجه با مال و مكنت را به خديجه سپرد و از دنيا درگذشت و خديجه با مال و مكنت سرشارى در مكه تنها ماند. البته تنها بود يعنى زنى بود كه شوهر نداشت و گرنه هيچ قصرى از قصور اشراف به قدر خانه ى خديجه پرازدحام نبود. ملكه ى حجاز علاوه بر خويشاوندان و وابستگان و نمايندگان تجارتى و خدم و حشم،پناه زنان بيوه و كودكان يتيم مكه بود. خديجه را ام الايتام مى ناميدند و او اين عنوان را از هر عنوان ديگر
