زندگانی حضرت فاطمه زهرا (س) نسخه متنی

بخارى در صحيح خود يعنى در همان كتاب كه از قول رسول اكرم روايت كرده «هر كس فاطمه را به غضب آورد مرا بغضب آورده است» مى نويسد:

فاطمه پس از رحلت رسول اكرم از ابوبكر درخواست كرد كه ميراثش را به وى بازگرداند. و ابوبكر «بنا به آن روايت خود ساخته» در جوابش گفت كه پيغمبران از خود ميراثى نمى گذارند. فاطمه از اين سخن به خشم درآمد و از ابوبكر به حال قهر دورى گزيد و همچنان نسبت به ابوبكر خشمناك بود تا درگذشت . وى شش ماه پس از پدر در اين دنيا زندگانى كرد.

بايد دانست كه حرمت و اطمينان صحيح بخارى و صحيح مسلم
در ميان علماى عامه مانند حرمت «اصول كافى» و «تهذيب» و «استبصار» و « من لا يحضره الفقيه» در ميان علماى اماميه قبول عمومى دارد. احاديث و اخبارى كه از «صحيحين» روايت مى شود مطلقا موثق و مقبول است و آنچه در اين كتاب از آن دو كتاب «صحيح» ايراد كرده ايم انكار و طعن نمى پذيرد.

يعنى علماى عامه به استناد صحيح بخارى قبول دارند كه رسول اللَّه فرمود هر كس كه فاطمه ى زهرا را به خشم آورد مرا به خشم آورده است و قبول دارند كه ابوبكر عيق بن ابى قحافه فاطمه ى زهرا را به خشم آورده است.

علماى عامه به اسناد اين صحيح «صحيح بخارى» قبول دارند كه عمر بن خطاب ابوحفص نگذاشته است رسول اكرم در آخرين لحظه ى زندگى چراغ هدايت در پيش پاى مردم افروزد و مسلمانان را از گمراهى و اختلاف نجات دهد و حتى قبول دارند كه عمر بن خطاب به رسول اكرم نسبت «هذيان» داده و گفته:

«قد غلب عليه الوجع» يعنى شدت درد فكرش را پريشان كرده و به پريشان گويى وادارش كرده است. و بالاخره علماى عامه به استناد اخبارى كه از صحيح بخارى روايت كرده ايم «همين اخبار كه خودشان روايت كرده اند» رسول اكرم به روز رستاخيز جمعى از اصحاب خود را «اصحاب او كه او را مى شناسند و او هم آنها را مى شناسد» مى خواهد به خود بپذيرد ولى دست عدل و انتقام الهى اين قوم را «اين اصحاب را»به سوى دوزخ خواهد راند و به رسول اطيب و اطهرش خواهد گفت:

انك لا تدرى ما احدثوا بعدك انهم ارتدوا على ادبارهم القهقهرى.

اين قوم پس از تو دين تو را عوض كردند و در جهت مخالف تو گام
برداشتند و به ظلمت جاهليت بازگشتند. و هدف ما از ايراد اين احاديث ابراز حقايقى بود كه گمان نداريم به توضيح و تفسيرش حاجتى داشته باشيم.

ما احاديث صحيح بخارى كه مورد اعتماد و اطيمان علماى عامه است همچون چراغ تحقيق در پيش روى علماى عامه مى گذاريم. و بى آن كه جوابى بخواهيم سكوت مى كنيم.

اگر حكومت حكومت حق و عدل و وجدان باشد و اگر قضاوت از لجاج و عناد به دور بماند صد درصد اين اختلاف از ميان امت اسلام برخواهد خاست و آنان كه نعوذ بالله اهل عناد و لجاج هستند در حقيقت مسلمان نيستند و ما را به آن «مسلمانان» مطلقا سخنى نيست زيرا اين بحث يك بحث داخلى و اين اختلاف يك اختلاف خصوصى در مذهب مقدس اسلام است.