رحمان مشتاق مهر شيوه استاد در مقدمه نويسي، تصحيح، تعليق و تحشيه متون:
1. مختصري از شرح حال استاد فقيد ميرجلال الدين حسيني ارموي «محدّث»
استاد محدّث در رمضان سال 1323 قمري (= دوم آذرماه 1283 ش) در شهر اروميه به دنيا آمد. او پسر بزرگ و فرزند اول خانواده بود. تحصيلات مقدماتي را در زادگاه خود فرا‌گرفت. پس از اتمام تحصيلات مقدماتي و فرا گرفتن ادبيات فارسي به تكميل معلومات خود پرداخت. ادبيات عربي و علوم اسلامي را سال‌هاي سال در محضر اساتيد دانشور آن شهر چون شيخ علي ولدياني و ديگران فرا گرفت و آية الله فقيد سيد حسين عرب باغي او را ـ با آنكه در كسوت روحانيّت نبود ـ به لقب «محدّث» ملقب ساخت. از آن پس براي بهره‌گيري از علوم اسلامي به مشهد مقدس رفت. چهارسال از آن حوزه پرفيض بهره برد، تا آنكه قضيه انقلاب مشهد پيش آمد … پس از آن حوادث، به تهران عزيمت نمود و به استخدام وزارت فرهنگ در‌‌آمد و به تبريز رفت و در دبيرستان نظام به تدريس پرداخت. در سال 1320 با ورود روس‌ها به آذربايجان، به تهران باز‌گشت و در كتابخانه ملي تهران با سمت رئيس قسمت مخطوطات به خدمت خود ادامه داد. در اين هنگام بود كه به مجالس روزهاي جمعه سيد نصرالله تقوي كه مجالس علم بود، راه يافت و با آن مرحوم آشنا شد. كه تصحيح و طبع ديوان حاج ميرزا ابي الفضل طهراني، نتيجه اين دوستي است. همچنين توسط مرحوم تقوي با محمد قزويني و پس از آن با عباس اقبال دوستي يافت. در سال 1335 ش. به دعوت مكرر دانشكده معقول و منقول، به آن دانشكده رفت و تا سال 1347 كه بازنشسته شد در آنجا به تدريس اشتغال داشت. پيش از آن در سال 1342 در رشته علوم منقول از دانشكده الهيات تهران دكترا گرفته بود. تا آخر عمر به تأليف و تصحيح سر‌گرم بود. نزديک 2 بامداد 5 آبان 1358 ش. به علت سكته قلبي جهان را بدرود گفت و در جوار آرامگاه ابوالفتوح رازي آرام يافت. [1]
لطفا منتظر باشید ...
