آزادی در اندیشه اسلامی نسخه متنی

امـا اينكه انسان مى تواند تصميم بگيرد مطلق نيست; يعنى توانايى مـحدوداست. تـوانايى بدنى , استعدادها , هوش و قدرت تشخيص ما و از طـرفى شـرايط طبيعى و جغرافيايى محيط , آزادى و اراده ما را مـحدود مـى كند; جـو فـرهنگى و تربيتى و اجتماعى ما و نظام حاكم اجـتماعى , قـدرت آزادى مـا را مـحدود مـى كند. بـنابر اين , ما آزاديـم امـا آزادى محدود داريم; يعنى آزادى كه از طرفى وابسته به قدرتهاى مادى و طبيعى و حدود امكانات ماست و از طرف ديگر به مـيزان آگاهى , فرهنگ , تمدن , تاريخ , جامعه , حكومت و نظامات ما بستگى دارد.

در مـجموع , مـا آزاديـم اما در يك حوزه اى كه اين حوزه براى ما شـرايط و مـحدوديتهايى بـه وجود آورده است. درست مثل ماشينى كه موتور سالم دارد , وسايلش كافى است و راننده و فرمانده حركت هم دارد امـا بـراى حـركت جـاده مـى خواهد , بنزين نياز دارد; يعنى مـجموعه امكاناتى هم هست كه به او اجازه نمى دهد هر طور كه خواست بـراند. آيـا اگـر تـصميم گرفت با ماشينى در هر جاده اى و در هر شـرايطى بـا سـرعت 2.. كـيلومتر در ساعت برود , مى تواند؟ خير , مـمكن است شرايط , آزادى و قدرت كار موتور را محدود كند. انسان هم آزاد است اما در يك محدوده هاى فراوان اجتماعى و محيطى.