ولايت مطلقه فقيه از ديدگاه امام خمينى و قراءتهاى گوناگون - ولایت مطلقه فقیه از دیدگاه امام خمینی و قراءت های گوناگون نسخه متنی

ولايت مطلقه فقيه از ديدگاه امام خمينى و قراءتهاى گوناگون

محمد صادق مزينانى

ولايت مطلقه فقيه ميراث گرانبهاى امام خمينى و روح و هويّت انقلاب اسلامى است. امروزه اين نظريه تنها يك نظريه سياسى و فقهى در كنار ديگر نظريه ها نيست بلكه جوهره نظام اسلامى و محور قانون اساسى است. مشروعيت قواى سه گانه: مقنّنه قضائيه و مجريه بستگى به آن دارد.

امام راحل با تكيه بر همين اصل بلند و با پشتيبانى ملّت بزرگ ايران نظام شاهنشاهى را واژگون ساخت و جمهورى اسلامى را بنيان نهاد.

تأكيد و پافشارى آن بزرگوار بر ولايت مطلقه فقيه در واپسين سالهاى حيات پر بركت خويش حساسيتها پرسشها و واكنشهايى را در پى داشت. گروهى آن را برگشت امام از ديدگاه پيشين خود در باب ولايت فقيه پنداشتند و آن را تئورى جديدى به شمار آوردند.

گروهها و دسته هايى كه اوان پيروزى انقلاب اسلامى اسلامى بودن نظام را

برنتابيدند و در هنگام طرح اصل مبارك و مقدس ولايت فقيه در مجلس خبرگان عليه اين اصلِ ناب و ريشه دار اسلامى بر بوق و كرناهاى شيطانى خود دميدند و سپسها كه پسوند مطلقه كه اين اصل گسترده و ژرف را گسترده تر و ژرف تر و كارآمدتر مى كرد از سوى معمار نظام اسلامى امام خمينى طرح شد در لباس ستون پنجم دشمن دست به كار شدند و هم آوا با دستگاههاى تبليغى دشمن بمباران تبليغى را عليه نظام مقدس جمهورى اسلامى شروع كردند.

اينان تلاش مى ورزيدند حكومت مبتنى بر ولايت فقيه را ديكتاتورى و استبدادى جلوه دهند تا به پندار خود از اين راه مردم را برانگيزانند و آنان را رودر روى ولايت فقيه قرار دهند.

امام در برابر اين موج گسترده تبليغى دشمن به روشنگرى پرداخت و مقصود خويش را از ولايت مطلقه در نامه اى كه به مقام معظم رهبرى كه در آن زمان رياست جمهورى را بر عهده داشت نگاشت بيان داشت.1 امّا تبليغات دشمنان خارجى و ايادى آنان در داخل عليه اين اصل كم وبيش ادامه داشت تا اين كه حضرت امام به لقاى محبوب خويش شتافت و حضرت آيت اللّه خامنه اى امامت امت امام را بر عهده گرفت دوباره جنجال تبليغاتى دشمن اوج گرفت.

متأسفانه شمارى از افراد و گروههايى كه در زمان حيات امام از هواداران و دفاع كنندگان از كيان ولايت مطلقه فقيه به شمار مى آمدند در آن تشكيك كردند و يا تفسيرهاى نادرستى از آن ارائه دادند. بيش تر اين تفسيرها سياسى اند تا علمى. بحثهاى علمى قواعد و مبادى ويژه خود را دارند كه هرگونه برداشتى را بر نمى تابند پاره اى از اين تفسيرها در ديدگاه (سكولار) به خوبى خود را نشان مى دهد و شگفت اين كه اين سكولارانديشان برداشتهاى نارواى خود را به امام نسبت داده اند و از آن عزيز مايه گذاشته اند.

بر اين اساس آنچه اكنون ضرورت مى يابد شناساندن درست و روشن انديشه حضرت امام در اين باره است تا هواداران و دفاع كنندگان واقعى ولايت وظيفه خود را بدانند و كسانى كه برآنند آن را درست بشناسند راه يابند و آنان كه كژراهه مى روند و انديشه والاى امام را پوششى قرار داده اند تا انديشه هاى نادرست و به دور از خرد خود را مطرح كنند شناخته شوند.

منظور از ولايت مطلقه فقيه

گروهى با توجه به مفهوم لغوى مطلقه: (آزاد و رها از هرگونه قيد خودكامه و…) و با همانندى گويشى كه بين ولايت مطلقه و حكومت مطلقه ديده اند. پنداشته اند كه ولايت مطلقه فقيه يعنى حكومتى كه هيچ حدّ و مرزى ندارد و ولى فقيه هرگونه كه بخواهد مى تواند حكم براند و حتّى مى تواند قانون و يا شريعت اسلامى را تغيير دهد و….2

بى گمان هدف فقيهان از ولايت مطلقه فقيه چنين چيزى نيست. ولايت مطلقه فقيه قراءتى از قلمرو ولايت فقيه است كه از ديرباز در ميان فقهاى شيعه مطرح بوده است.