ولایت مطلقه فقیه از دیدگاه امام خمینی و قراءت های گوناگون نسخه متنی

هـ . افزون بر اين همان گونه كه در گذشته آورديم قلمرو ولايت فقيه محدود به مصالح اسلام و مسلمانان است. رهبرى در تصميم گيريهاى مربوط به اداره جامعه با آنان به رايزنى مى پردازد و پس از تبادل نظر و ارزيابى ابعاد گوناگون موضوع و سنجش سود و زيان تصميم مى گيرد.

و . هر چند با قيدها و شرطهايى كه اسلام براى حاكم اسلامى قرار داده ضريب خطا و فساد كاهش مى يابد با اين حال نظارت همگانى امّت بويژه عالمان و متفكران اسلامى بر حاكمان پذيرفته شده است. همان گونه كه رهبران وظيفه دارند اخلاق و رفتار جامعه را زير نظر بگيرند و پاسدار سلامت فرهنگى

جامعه باشند مردم نيز وظيفه دارند بر جريان امور نظارت كنند و از دادن پيشنهادهاى خيرخواهانه و انتقادهاى دلسوزانه و سازنده كوتاهى نورزند.49

در اين جهت فرقى ميان امام معصوم و غيرمعصوم نيست; از اين روى امام على(ع) نيز از مردم مى خواهد كه از برخورد چاپلوسانه و رياكارانه بپرهيزند از انتقاد دوستانه و مهرورزانه و ارشاد نيك انديشانه كوتاهى نورزند. اين نظارت در قانون اساسى جمهورى اسلامى نيز پيش بينى شده است.51 همه مردم بويژه خبرگان چنين حقّى را دارند. ضمانت اجراى اين نظارت نيز از سوى مردم بر عهده خبرگان گذاشته شده است.52

افزون بر همه اينها تجربه عملى دو دهه گذشته نشان مى دهد كه وليّ فقيه استبدادى ندارد و مردم در حكومت مبتنى بر ولايت فقيه نقش اساسى دارند به گونه اى كه در اين مدت بارهاى بار به پاى صندوقهاى رأى رفته و نظر خود را درباره نوع حكومت رياست جمهور و نمايندگان مجلس و… اظهار كرده اند.

شايد با توجّه به شرايطى كه براى وليّ فقيه آورديم و يا براى اين كه چنين شبهه اى پيش نيايد (اشتباه حكومت مطلقه با ولايت مطلقه) فرزند بزرگوار امام علامه شهيد مصطفى خمينى به جاى ولايت مطلقه فقيه ولايت عامّه مقيده را به كار برده است.53 با اين كه او همان اختيارهايى را براى فقيه باور دارد كه امام خمينى باور داشت. با توجه به فرقهايى كه بين حكومت مطلقه و ولايت مطلقه فقيه وجود دارد و ما به آنها اشاره كرديم ولايت فقيه نه تنها استبدادى نيست كه بيش ترين حقّ و حقوق را براى مردم باور دارد. قيد مطلقه همان گونه كه آورديم مربوط به اختيارهاست; يعنى فقيه در اداره كشور از همه اختيارهايى كه يك حاكم گشاده دست و با اختيار دارد برخوردار است نه اين كه هرگونه بخواهد مى تواند عمل كند.

امام خمينى معمار انقلاب اسلامى و پياده كننده ولايت فقيه به روشنى

اعلام مى دارد:

(حكومت اسلامي… حكومت استبدادى نيست كه رئيس دولت مستبد و خود رأى باشد مال و جان مردم را به بازى بگيرد و در آن بدلخواه دخل و تصرف كند هركس را اراده اش تعلّق گرفت بكشد و به هر كه خواست انعام كند و به هر كه خواست تيول بدهد اموال و املاك ملت را به اين و آن بخشد. رسول اكرم(ص) و حضرت اميرالمؤمنين(ع) و ساير خلفا هم چنين اختياراتى نداشتند.)54