تفسیر نمونه جلد 8

سعى و تلاش واداشته (يا أَيُّهَا الْإِنْسانُ إِنَّكَ كادِحٌ إِلى‏ رَبِّكَ كَدْحاً- انشقاق- 6).

بايد ديد اينها چه انسانى هستند كه با آن همه كرامت و محبت الهى اينهمه نقاط ضعف و نارسايى از خود نشان مى‏دهند؟! ظاهر اين است كه اين بحثها همه مربوط به انسانهايى است كه تحت تربيت رهبران الهى قرار نگرفته بلكه به صورت گياهى خودرو پرورش يافته‏اند، نه معلمى و نه راهنمايى، و نه بيدار كننده‏اى داشته‏اند، شهواتشان آزاد و در ميان هوسها غوطه‏ور هستند.

بديهى است چنين انسانى نه تنها از امكانات فراوان و سرمايه‏هاى عظيم وجود خويش بهره نمى‏گيرد، بلكه با بكار انداختن آنها در مسيرهاى انحرافى و غلط به صورت موجودى خطرناك و سرانجام ناتوان و بينوا در مى‏آيد.

و الا انسانى كه با استفاده از وجود رهبران الهى و بكار گرفتن انديشه و فكر و قرار گرفتن در مسير حركت تكاملى و حق و عدالت به مرحله" آدميت" گام مى‏نهد و شايسته نام" بنى آدم" مى‏شود، بجايى مى‏رسد كه بجز خدا نمى‏بيند، آن چنان كه قرآن مى‏گويد وَ لَقَدْ كَرَّمْنا بَنِي آدَمَ وَ حَمَلْناهُمْ فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ رَزَقْناهُمْ مِنَ الطَّيِّباتِ وَ فَضَّلْناهُمْ عَلى‏ كَثِيرٍ مِمَّنْ خَلَقْنا تَفْضِيلًا:

" ما آدميزادگان را گرامى داشتيم و صفحه خشكى و دريا را جولانگاه آنها قرار داديم و از روزيهاى پاكيزه به او بخشيديم و بر بسيارى از مخلوقات خود فضيلت و برتريش داديم" (سوره اسراء آيه 70).