تفسیر نمونه جلد 8

نخست مى‏گويد:" مجرمان و مشركان از روى تعجب و استفهام از تو سؤال مى‏كنند كه آيا اين وعده مجازات الهى در اين جهان و جهان ديگر حق است؟

(وَ يَسْتَنْبِئُونَكَ أَ حَقٌّ هُوَ).

البته" حق" در اينجا در مقابل باطل نيست، بلكه منظور اين است كه آيا اين مجازات و كيفر واقعيت دارد و تحقق مى‏يابد؟ زيرا" حق" و" تحقق" هر دو از يك ماده‏اند البته حق در مقابل باطل اگر به معنى وسيع كلمه تفسير شود، شامل هر واقعيت موجود مى‏گردد، و نقطه مقابل آن معدوم و باطل است.

خداوند به پيامبرش دستور مى‏دهد كه در برابر اين سؤال با تاكيد هر چه بيشتر" بگو به پروردگارم سوگند اين يك واقعيت است و هيچ شك و ترديدى در آن نيست" (قُلْ إِي وَ رَبِّي إِنَّهُ لَحَقٌّ).

و اگر فكر مى‏كنيد، مى‏توانيد از چنگال مجازات الهى فرار كنيد اشتباه بزرگى كرده‏ايد، زيرا" هرگز شما نمى‏توانيد از آن جلو گيرى كنيد، و او را با قدرت خود ناتوان سازيد" (وَ ما أَنْتُمْ بِمُعْجِزِينَ).

در واقع اين جمله با جمله فوق از قبيل بيان مقتضى و مانع است، در جمله اول مى‏گويد مجازات مجرمان يك واقعيت است، و در جمله دوم اضافه مى‏كند:

هيچ قدرتى نمى‏تواند جلو آن را بگيرد، درست مانند آيات 8 و 9 سوره طور إِنَّ عَذابَ رَبِّكَ لَواقِعٌ ما لَهُ مِنْ دافِعٍ.

تاكيدهايى كه در آيه به چشم مى‏خورد قابل توجه است، از يك سو" سوگند"، و از سوى ديگر كلمه" ان" و" لام تاكيد" و از سوى سوم جمله" وَ ما أَنْتُمْ بِمُعْجِزِينَ" همه اينها تاكيد مى‏كند كه به هنگام ارتكاب جرمهاى سنگين مجازات الهى حتمى است.

در آيه بعد روى عظمت اين مجازات مخصوصا در قيامت تكيه كرده مى‏گويد: