تفسیر نمونه جلد 8

يعنى اين كار از دو صورت خارج نيست، و شق سوم ندارد، يا بايد با اجازه پروردگار صورت گرفته باشد، و يا تهمت و افترا است، و چون احتمال اول منتفى است بنا بر اين چيزى جز تهمت و افترا نمى‏تواند باشد.

اكنون كه مسلم شد آنها با اين احكام خرافى و ساختگى خود علاوه بر محروم شدن از نعمتهاى الهى تهمت و افترا به ساحت مقدس پروردگار بسته‏اند، اضافه مى‏كند:" آنها كه بر خدا دروغ مى‏بندند، در باره مجازات روز قيامت چه مى‏انديشند؟ آيا تامينى براى رهايى از اين كيفر دردناك به دست آورده‏اند"؟

(وَ ما ظَنُّ الَّذِينَ يَفْتَرُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ يَوْمَ الْقِيامَةِ).

اما" خداوند فضل و رحمت گسترده‏اى بر مردم دارد" به همين دليل آنها را در برابر اين گونه اعمال زشتشان فورا كيفر نمى‏دهد (إِنَّ اللَّهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ).

ولى آنها به جاى اينكه از اين مهلت الهى استفاده كنند و عبرت گيرند و شكر آن را بجا بياورند و به سوى خدا بازگردند اكثر آنان غافلند" و سپاس اين نعمت بزرگ را بجا نمى‏آورند" (وَ لكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لا يَشْكُرُونَ).

اين احتمال نيز در تفسير اين آيه وجود دارد كه حلال بودن همه اين مواهب و روزيها (بجز اشياء زيانبخش و ناپاك كه استثنا شده) خود يك نعمت بزرگ الهى است و بسيارى از مردم بجاى سپاسگزارى در برابر اين نعمت، ناسپاسى مى‏كنند و با احكام خرافى و ممنوعيتهاى بى دليل خود را از آن محروم مى‏دارند.

و براى اينكه تصور نشود اين مهلت الهى دليل بر عدم احاطه علم پروردگار بر كارهاى آنها است، در آخرين آيه مورد بحث اين حقيقت را به رساترين عبارت بيان مى‏كند كه او از تمام ذرات موجودات در پهنه آسمان و زمين و جزئيات‏