تفسیر نمونه جلد 8

قرآن از دو راه به آنها پاسخ مى‏گويد:

نخست اينكه" خداوند از هر عيب و نقص منزه است، و از همه چيز بى نياز است (سُبْحانَهُ هُوَ الْغَنِيُّ).

اشاره به اينكه نياز به فرزند يا به خاطر احتياج جسمانى به نيرو، و كمك او است، و يا به خاطر نياز روحى و عاطفى، و از آنجا كه خداوند از هر عيب و نقصى و از هر كمبود وضعى منزه است و ذات پاكش يك پارچه غنا و بى نيازى است ممكن نيست براى خود فرزندى انتخاب كند.

" او مالك همه موجوداتى است كه در آسمانها و زمين است" (لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ).

و با اينحال چه معنى دارد كه او فرزندى براى خود انتخاب كند تا او را آرامش ببخشد و يا به او كمك كند؟! جالب اينكه در اينجا تعبير به" اتخذ" (انتخاب و اختيار كرد) شده است و اين نشان مى‏دهد كه آنها معتقد بودند فرزندى از خداوند متولد نشده بلكه مى‏گفتند خدا موجوداتى را به فرزندى خود برگزيده است، درست همانند كسانى كه از آنها فرزند نمى‏شود و كودكى را از پرورشگاه و مانند آن براى خود انتخاب مى‏كنند، به هر حال اين جاهلان كوته‏بين گرفتار اشتباه مقايسه خالق و مخلوق بودند، و ذات بى نياز خدا را به وجود محدود و نيازمند خويش مقايسه مى‏كردند.

دومين پاسخى را كه قرآن به آنها مى‏گويد اين است كه: هر كس ادعايى دارد بايد دليلى بر مدعاى خود اقامه كند" آيا شما بر اين سخن دليلى داريد؟

نه، هيچ دليلى نزد شما براى اين ادعا وجود ندارد" (إِنْ عِنْدَكُمْ مِنْ سُلْطانٍ بِهذا).

با اينحال" آيا به خدا نسبتى مى‏دهيد كه حد اقل از آن آگاهى نداريد" (أَ تَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ ما لا تَعْلَمُونَ).