تفسیر نمونه جلد 8

يعنى به فرض كه دليل روشن نخست را نپذيريد، بالآخره اين حقيقت را نمى‏توانيد انكار كنيد كه گفتار شما يك تهمت و قول به غير علم است.

در آيه بعد سرانجام شوم افترا و تهمت بر خدا را بازگو مى‏كند:

روى سخن را متوجه پيامبرش كرده مى‏گويد:" به آنها بگو: كسانى كه بر خدا افترا مى‏بندند و دروغ مى‏گويند هرگز روى رستگارى را نخواهند ديد" (قُلْ إِنَّ الَّذِينَ يَفْتَرُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ لا يُفْلِحُونَ).

فرضا كه آنها بتوانند با دروغها و افتراهاى خود چند صباحى به مال و منال دنيا برسند" اين تنها يك متاع زودگذر اين جهان است، سپس به سوى ما باز- مى‏گردند و ما عذاب شديد را در مقابل كفرشان به آنها مى‏چشانيم" (مَتاعٌ فِي الدُّنْيا ثُمَّ إِلَيْنا مَرْجِعُهُمْ ثُمَّ نُذِيقُهُمُ الْعَذابَ الشَّدِيدَ بِما كانُوا يَكْفُرُونَ).

در واقع اين آيه و آيه قبل دو نوع مجازات براى اين دروغگويان كه به خدا نسبت نارواى اختيار فرزند مى‏دهند بيان مى‏كند يكى اينكه هيچگاه اين دروغ و تهمت مايه فلاح و رستگارى آنها نيست، و هرگز آنان را به هدفشان نمى‏رساند، بلكه در بيراهه‏ها سرگردان مى‏شوند و بدبختى و شكست دامنشان را مى‏گيرد.

ديگر اينكه فرضا كه با اين حرفها چند روزى مردم را اغفال كنند و از آئين بت پرستى به نوايى برسند، ولى اين تمتع و بهره‏گيرى دوام و بقايى ندارد و عذاب جاودان الهى در انتظار آنها است.

در آيات فوق به مفهوم چند كلمه بايد درست توجه كرد:

1- كلمه" سلطان" در اينجا به معنى دليل است، اين كلمه از كلمه دليل هم‏