تفسیر نمونه جلد 8

به علاوه" ساحران هرگز رستگار نمى‏شوند" (وَ لا يُفْلِحُ السَّاحِرُونَ).

اين تعبير در واقع دليل ديگرى بر تمايز كار انبياء از سحر است، در دليل سابق از تفاوت سحر و معجزه و چهره و هدف اين دو، جداييشان از يكديگر اثبات شده، اما در اينجا از تفاوت حالات و صفات آورندگان سحر و آورندگان معجزه براى اثبات مطلب استمداد مى‏شود.

ساحران به حكم كار و فنشان كه جنبه انحرافى و اغفالگرانه دارد، افرادى سود جو، منحرف، اغفالگر و متقلبند كه آنها را از خلال اعمالشان مى‏توان شناخت اما پيامبران مردانى حق طلب، دلسوز، پاكدل، با هدف و پارسا و بى اعتنا به امور مادى هستند.

ساحران هرگز روى رستگارى را نمى‏بينند و جز براى پول و ثروت و مقام و منافع شخصى كار نمى‏كنند، در حالى كه هدف انبياء هدايت و منافع خلق خدا و اصلاح جامعه انسانى در تمام جنبه‏هاى معنوى و مادى است.

سپس سيل تهمت خود را به سوى موسى ادامه دادند، و صريحا به او گفتند" آيا تو مى‏خواهى ما را از راه و رسم پدران و نياكانمان منصرف سازى"؟ (قالُوا أَ جِئْتَنا لِتَلْفِتَنا عَمَّا وَجَدْنا عَلَيْهِ آباءَنا).

در واقع بت" سنتهاى نياكان" و عظمت خيالى و افسانه‏اى آنها را پيش كشيدند تا افكار عامه را نسبت به موسى و هارون بد بين كنند كه آنها مى‏خواهند با مقدسات جامعه و كشور شما بازى كنند.

سپس ادامه دادند دعوت شما به دين و آئين خدا دروغى بيش نيست، اينها همه دام است، و نقشه‏هاى خائنانه" براى اينكه در اين سرزمين حكومت كنيد" (وَ تَكُونَ لَكُمَا الْكِبْرِياءُ فِي الْأَرْضِ).

در حقيقت آنها چون خودشان هر تلاش و كوششى داشتند براى حكومت‏