ممكن دفع كند، اگر چه به كشته شدن او [مهاجم ] منجر شود.(101)3 ـ در صـورتـى كـه دزد پس از كتك خوردن راه گريز در پيش گيرد، از زدن او بايد خوددارى شود ودر صورت
ادامه ، اگر صدمه اى بر او وارد شد، ضارب ضامن است .(102)4 ـ چـنـانـچـه دزد را دسـتـگـيـر كـنـد، كـتـك زدن ، قـتـل و مـجـروح كردن او جايز نيست [و بايستى
تحويل مقامات قضايى گردد] و اگر صدمه اى بر او وارد شود، ضامن است .(103)5 ـ اگـر مـدافع براى راندن دزد چاره اى جز زدن و مجروح كردن او ندارد، [چنين كند و] ضمانى در كار نيست
.(104)6 ـ اگـر قـدرت دفـع دزد را نداشته باشد و [مى داند كه ] چنانچه دفاع كند، كشته خواهد شد، دفـاع واجـب
نـيـسـت ؛ بـلكـه احـتـيـاط آن اسـت كـه اگـر يـقـيـن بـه كـشـتـه شـدن دارد يـا احتمال كشته شدن هم
مى دهد تسليم شود.(105)
دفاع از حريم (عرض و ناموس)
به اعضاى خانواده اعم از همسر، مادر، خواهر، فرزند و... حريم گفته مى شود. همچنين حريم به معناى حرمت وآبروى مردم و... به كار رفته است .(106) بنابراين ، حريم ، آبرو، شرم وحيا، عفت و عصمت ، اعتبار وشرف و
ناموس انسان را در بر مى گيرد.ايـن امـور از طـرفـى قـداسـت و ارزش فـوق العـاده اى از نـظـر اسـلام دارد و از ورود و تعرض
ديگران به آن ممانعت شده است . از سوى ديگر، خود انسان نيز وظيفه دارد در برابر هر گونه تجاوز، از آن
حمايت و دفاع كند.
انواع تجاوز به حريم
تجاوز به حريم انسان ممكن است به سه طريق انجام گيرد كه هر سه طريق و احكام ويژه آن ها را در زير مىآوريم .
الف ـ اعمال منافى عفت
تـجاوز به حريم گاهى با انجام اعمال نامشروعى مانند زنا، لواط و...صورت مى گيرد. قرآن كريم پيروانش رااز انجام اين گونه اعمال زشت نهى كرده ، مى فرمايد:(وَ لا تَقْرَبُوا الزِّنى اِنَّهُ كانَ فاحِشَةً وَ ساءَ سَبيلاً)(107)
نزديك زنا نشويد كه بسيار زشت و بدراهى است .بعضى از احكام دفاع از حريم در اعمال منافى عفت به قرار زير است :1 ـ اگر كسى با قصد تجاوز به حريم انسان ـ اعم از همسر يا غير او ـ هجوم آورد، دفع او به هـر وسـيـله
ممكن واجب است ؛ اگر چه باعث كشته شدن مهاجم شود؛ بلكه در صورتى نيز كه با قصد كمتر از تجاوز، حمله
كند، وظيفه همين است .(108)2 ـ اگـر انـسـان ، كـسـى را در حـال فـحـشـا بـا هـمـسـر يـا يـكـى از نـزديـكـانـش از قـبـيل
اولاد، يا دختر، يا فاميل هاى ديگرش ببيند، اگر چه كمتر از جماع باشد، در صورت امكان بـا مـراعـات
مـراحـل دفـاع (109)، حـق دارد او را دفـع كـنـد و در صـورتـى كـه مهاجم به قـتـل برسد، خونش هدر مى
باشد، بلكه حق دارد از زن مسلمانى نيز كه مورد هجوم بيگانه قرار گرفته دفاع كند، و هر چه بر مهاجم
واقع شد مانعى ندارد و خونش هدر است .(110)3 ـ اگر مردى را در حال زنا با همسرش ببيند و بداند كه زن با رضايت خود به خواسته اش تن داده ، حق
دارد هر دو را بكشد و گناهى نكرده و قصاص نمى شود.(111)تبصره : مواردى كه زدن ، مجروح كردن و كشتن جايز است ، مساءله اى است بين شخص و خدا و در واقـع نـيـز
هيچ گناهى نكرده است ، ولى در دادگاه و نزد قاضى و ميزان قضاوت ، ظاهر قضيه ملاك است . بنابراين اگر
كسى فردى را بكشد و ادّعا كند كه او را با همسر خويش ديده (كه زنا مـى كـرده) و شـاهـدى بـر اثـبـات