مسأله حجاب نسخه متنی

دليل حرمت آن , سيره مسلمين است كه ريش را نتراشند . ( البته در اينجا مناقشه شده كه از نتراشيدن ريش كه بين مسلمين متداول است مى توان استنتاج كرد كه ريش گذاشتن حرام نيست . ولى اينكه ريش گذاشتن واجب باشد , استنباط نمى شود , زيرا ممكن است مستحب و يا مباح باشد ) . در مسأله پوشش وجه و كفين نيز به سيره مسلمين تمسك شده است .

در جواب اين استدلال بايد يك نكته تاريخى و اجتماعى را مورد دقت قرار دهيم . آن نكته اينست كه اگر چه پوشش در بين عرب مرسوم نبود و اسلام آن را به وجود آورد ولى در ملل غير عرب به شديدترين شكل رواج داشت .

در ايران و در بين يهود و مللى كه از فكر يهود پيروى مى كردند , حجاب به مراتب شديدتر از آنچه اسلام مى خواست وجود داشت . در بين اين ملتها وجه و كفين هم پوشيده مى شد , بلكه در بعضى از ملتها سخن از پوشيدن زينت زن و چهره زن نبود سخن از پنهان كردن زن و به اصطلاح (( قايم )) كردن زن بود و اين فكر به صورت عادت سفت و سختى در آمده بود . اسلام گرچه پوشانيدن وجه و كفين را واجب نكرد ولى تحريم هم نكرد , يعنى اسلام عليه پوشانيدن چهره قيام نكرد و باز گذاشتن را واجب ننمود و در نتيجه ملتهاى غير عرب كه مسلمان شدند از همان عادت و رسم ديرين خود تبعيت كردند . اسلام با رسم پوشيدن چهره جز در مورد احرام مخالفت نداشت بلكه همانطور كه قبلا تذكر داديم , استثناء وجه و كفين يك رخصت تسهيلى است . رجحان اخلاقى تستر تا حد امكان , مورد توجه اسلام است . عليهذا فرضا سيره اى وجود