مسأله حجاب نسخه متنی

و آزار به زير دستان وجود داشت . زن را در آن دوره چون (( مستأجره )) مى پنداشتند . زن حق نداشت با مردان نشست و برخاست كند و در اجتماعات راه يابد و به مقامات دولتى برسد . اگر صداى زن را نامحرم مى شنيد آن زن بر شوى خود حرام مى شد . خلاصه مردان آن دوره زن را چون ابزارى مى دانستند كه كار او منحصرا رسيدگى به امور خانه و پروردن فرزند بود و هنگامى كه اين ابزار مى خواست از خانه بيرون برود او را سر تا پا در چادرى سياه مى پيچانيدند و روانه بازار يا خيابان مى كردند )) .

علائم و نشانه هاى افترا و غرض و مرض از اتمام اين نوشته پيداست . كى و كجا چنين قاعده اى وجود داشت كه اگر صداى زن را نامحرم مى شنيد بر شوى خود حرام مى شد ؟ آيا در جامعه اى كه دائما سخنرانان مذهبيش از بالاى منابر خطابه زهراى مرضيه را در مسجد مدينه و خطابه هاى زينب كبرا را در كوفه و شام به گوش مردم مى رسانند , ممكن است چنين فكرى در ميان مردم آن جامعه پيدا شود ؟ ! كى و كجا زن در ايران اسلامى برده مرد بوده است ؟ همه مى دانند كه در خانواده هاى مسلمان بيش از آنكه زن در خدمت مرد باشد , مرد به حكم وظيفه اسلامى در خدمت زن بوده وسيله آسايش او را فراهم مى كرده است . زن در خانواده هائى مورد اهانت و تحقير و ظلم قرار گرفته كه روح اسلامى در آن خانواده ها نبوده يا ضعيف بوده است .

عجبا مى گويد : (( زن حق نداشت كه با مردان نشست و برخاست كند . )) من مى گويم : بر عكس , در محيطهاى پاك اسلامى اين مرد بود كه حق نداشت در نشست و برخاستها از زن بيگانه بهره بردارى كند . اين مرد است كه همواره حرص مى ورزد