قیام عاشورا و انقلاب اسلامی نسخه متنی

سيدالشهدا(ع ) با قيام بر ضد حزب اموى
، جوّ اختناق را شكست و روح حـمـاسه و قيام بر ضد ستمگران را در كالبد بى جان جامعه دميد و مسلمانان
از حسين (ع ) آموختند كه نبايد زير ستم بروند؛

كـارآيـى ايـن مـنـطـق ابـوعبداللّه (ع ) در انقلاب اسلامى به دوست و دشمن پوشيده نيست و جهانيان از
جراءت و شهامت ملت انقلابى ايران ، انگشت تعجب به دندان گزيدند؛ چرا كه هـمـه روزه اخـبار تظاهرات و
فعاليت هاى ضد ستم شاهى اين ملت قهرمان ، مهم ترين خبر رسـانـه هـاى جـهـانـى را تشكيل مى داد و هيچ
ترديدى نبود كه تظاهرات ميليونى مردم در سـال 57 بـه ويـژه در 17 شـهـريـور و تـاسـوعـا و عـاشـوراى
آن سـال جـز بـا الهـام از روحـيـه حـمـاسـى شـهـداى كربلا به وقوع نپيوست ، امام خمينى در سالگرد
حماسه 17 شهريور طى پيامى فرمود:

... 17 شهريور مكرر عاشورا و ميدان شهدا مكرر كربلا و شهداى ما مكرر شهداى كربلا و مـخـالفـان مـلت ما
مكرر يزيد و وابستگان او هستند، كربلا كاخ ستمگرى را با خون در هم كـوبـيـد، كـربـلاى مـا كـاخ
سـلطـنت شيطانى را فروريخت . اكنون وقت آن است كه ما ـ كه وارثـان ايـن خـون هـا هـسـتيم و
بازماندگان جوانان و شهداى به خون خفته هستيم ـ از پاى نـنـشـيـنـيـم تـا فداكارى آنان را به ثمر
برسانيم و با اراده مصمّم و مشت محكم ، بقاياى رژيـم سـتـمـكـار و توطئه گران جيره خوار شرق و غرب را
در زير پاى شهداى فضيلت دفن كنيم .(201)

ايـن نـكـته بسيار حائز اهميت است كه ملّت ايران در زمانى با الهام از عاشوراى حسينى بر ضـد رژيـم
تـا دنـدان مـسـلّح پـهـلوى شـوريـد و آن را سـرنـگون كرد، كه شاه به عنوان ژانـدارم قـدرتـمند در
منطقه خليج فارس ، انجام وظيفه مى كرد و حافظ منافع نامشروع و مـسـتكبرانه ارباب خود امريكا بود و
حتى به دستور امريكا در خاموش كردن صداى انسان هاى آزادى بخش منطقه ايفاى نقش مى نمود و به اربابان
خود اطمينان داده بود كه ايران در حقيقت يك جزيره امن براى آنان است .

4 ـ فضا سازى محرم و صفر

بـا تـدبـيـر اهل بيت پيامبر، ايام شهادت امام حسين (ع ) در دستور كار سياسى شيعه قرار گـرفـت و
بزرگداشت عاشورا و زيارت ابا عبداللّه (ع ) در روزها و ماه هاى مخصوص يك وظـيـفـه ديـنـى و
انـقـلابـى محسوب شد تا جايى كه امام حسن عسكرى (ع )، زيارت اربعين سـيدالشهدا را از ويژگى هاى مؤ من
دانست .(202)

بدين ترتيب ، محرم و صفر، در فـرهـنـگ شـيـعـه جـايـگـاهـى خـاص يـافـت و دلسـوخـتـگـان
اهـل بـيـت ، بـا بـزرگـداشـت ايـّام الله ، ذكر مصائب و گريه بر مظلوميت شهداى كربلا، پـيـونـدى
عـمـيـق و احـسـاس عـاطـفـى بـا آنـان بـرقـرار كـرد، ايـن حـقـيـقـت در حـديـثـى از رسول خدا(ص )

كه امام صادق (ع ) آن را نقل كرده چنين آمده است :

اِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَيْنِ حَرارَةً فى قُلُوبِ الْمُؤْمِنينَ لا تَبْرُدُ اَبَداً(203)

در دل هـاى مـؤ مـنان ، آتش سوزناكى از شهادت ابى عبدالله نهفته است كه تا ابد خاموش نمى شود.

در انـقـلاب اسـلامـى ملّت ايران نيز همين آتش شعله ور شد و دود آن دودمان رژيم پهلوى را بـر بـاد
داد، در طـول سـاليـان نـهـضـت ، نويسندگان و گويندگان همواره ستم يزيد و يـزيـديـان را بـرملا مى
كردند و با تصريح و كنايه به مخاطبان خود مى فهماندند كه بـايـد يـزيـد زمـان را شـنـاخـت و بـا آن
بـه مـبارزه برخاست ، مجالس دو ماه محرم و صفر بـهترين فرصت را براى روحانيون انقلابى فراهم مى ساخت
تا از پيوند عاطفى شيعيان با خاندان عصمت و طهارت بهترين استفاده را در مبارزه با رژيم طاغوتى به دست
آورند و امـام خـمـيـنـى كـه بـيـش از هـمـگـان از عمق احساسات مردم خبر داشت ، بيش از ديگران از اين
فـرصـت هـا بـهـره بـردارى مـى نـمـود.