لطفا منتظر باشید ...
تكيه بر بيگانه
گرچه در شان نزول آيات فوق سخن از دو نفر يعنى" عبادة بن صامت" و" عبد اللَّه بن ابى" در ميان آمده ولى جاى ترديد نيست كه اينها فقط به عنوان دو شخص تاريخى مورد نظر نيستند، بلكه نماينده دو مكتب فكرى و اجتماعى ميباشند، يك مكتب ميگويد از بيگانه بايد بريد و زمام كار خود را به دست او نداد و به كمكهاى او اطمينان نكرد.ديگرى ميگويد: در اين دنياى پرغوغا، هر شخص و ملتى تكيهگاهى ميخواهد، و گاهى مصلحت ايجاب ميكند كه اين تكيه گاه از ميان بيگانگان انتخاب شود، دوستى آنها با ارزش است و روزى ثمر بخش خواهد بود.قرآن مكتب دوم را به شدت ميكوبد و مسلمانان را از اين طرز تفكر با صراحت و تاكيد بر حذر ميدارد، اما متاسفانه بعضى از مسلمانان، اين فرمان بزرگ قرآن را به دست فراموشى سپردند و تكيهگاههايى از ميان بيگانگان براى خود انتخاب نمودند، و تاريخ نشان ميدهد كه بسيارى از بدبختيهاى مسلمين از همين جا سرچشمه گرفته است!" اندلس" تابلو زندهاى براى اين موضوع است و نشان ميدهد كه چگونه مسلمانان به نيروى خود درخشانترين تمدنها را در اندلس ديروز و اسپانياى
