102- و هنگامى كه در ميان آنها باشى و (در ميدان جنگ براى آنها نماز برپا كنى بايد دستهاى از آنها با تو (به نماز) برخيزند و بايد سلاحهاى خود را با خود برگيرند و هنگامى كه سجده كردند (و نماز را به پايان رسانيدند) بايد به پشت سر شما (به ميدان نبرد) بروند و آن دسته ديگر كه نماز نخواندهاند (و مشغول پيكار بودهاند) بيايند و با تو نماز بخوانند و بايد آنها وسايل دفاعى و سلاحهاى خود را با خود (در حال نماز) حمل كنند (زيرا) كافران دوست دارند كه شما از سلاحها و متاعهاى خود غافل شويد و يك مرتبه به شما هجوم كنند- و اگر از باران ناراحت هستيد و يا بيمار (و مجروح) باشيد مانعى ندارد كه سلاحهاى خود را بر زمين بگذاريد ولى وسايل دفاعى (مانند زره و خود) را با خود برداريد، خداوند براى كافران عذاب خوار كنندهاى فراهم ساخته است.
شان نزول
هنگامى كه پيامبر (ص) با عدهاى از مسلمانان به عزم" مكه" وارد سرزمين" حديبيه" شدند و جريان به گوش قريش رسيد، خالد بن وليد به سرپرستى