اذان از طريق وحى به پيغمبر (ص) رسيد
در پارهاى از روايات كه از طرق اهل تسنن نقل شده مطالب شگفت- انگيزى در مورد تشريع اذان ديده مىشود كه با منطقهاى اسلامى سازگار نيست از جمله اينكه نقل كردهاند كه: پيامبر (ص) بدنبال درخواست اصحاب كه نشانهاى براى اعلام وقت نماز قرار داده شود با دوستان خود مشورت كرد، و هر كدام پيشنهادى از قبيل برافراشتن يك پرچم مخصوص، يا روشن كردن آتش، يا زدن ناقوس مطرح كردند، ولى پيامبر (ص) هيچكدام را نپذيرفت، تا اينكه" عبد اللَّه بن زيد" و" عمر بن خطاب" در خواب ديدند كه شخصى به آنها دستور مىدهد براى اعلام وقت نماز اذان بگويند و اذان را به آنها ياد داد و پيامبر (ص) آن را پذيرفت «1».ولى اين روايت ساختگى و توهينى به مقام شامخ پيغمبر (ص) محسوب مىشود، كه بجاى تكيه بر وحى كردن، روى خوابهاى افراد تكيه كند و مبانى دستورات دين خود را بر خواب افراد قرار دهد، بلكه همانطور كه در روايات اهل بيت (ع) وارد شده است اذان از طريق وحى به پيامبر (ص) تعليم داده شد.امام صادق (ع) مىفرمايد: هنگامى كه جبرئيل اذان را آورد، سر پيامبر (ص) بر دامان على (ع) بود، جبرئيل اذان و اقامه را به پيامبر (ص) تعليم داد، هنگامى كه پيامبر (ص) سر خود را برداشت، از على (ع) سؤال كرد آيا صداى اذان جبرئيل را شنيدى؟ عرض كرد: آرى. پيامبر (ص) بار ديگر پرسيد آيا آن را به خاطر سپردى؟ گفت: آرى، پيامبر (ص) فرمود:بلال را (كه صداى رسايى داشت) حاضر كن، و اذان و اقامه را به او تعليم ده، على (ع) بلال را حاضر كرد و اذان را به او تعليم داد «2».(1) تفسير قرطبى.(2) وسائل جلد 4 صفحه 612.