جهان بینی توحیدی نسخه متنی

ولي از نظر اسلام پرستش منحصر به اين مرتبه نيست ، هر نوع جهت اتخاذ كردن ، ايده آل گرفتن و قبله معنوي قرار دادن ، پرستش است . آن كسي كه هواهاي نفساني خود را جهت حركت و ايده آن و قبله معنوي خود قرار بدهد آنها را پرستش كرده است : ارايت من اتخذ الهه هواه ( 1 ) آيا ديدي آن كس را كه هواي نفس خود را خدا و معبود خويش قرار داده است ؟ آن كس كه امر و فرمان شخص ديگر را كه خدا به اطاعت او فرمان نداده ، اطاعت كند و در برابر آن تسليم محض باشد او را عبادت كرده است : اتخذوا احبارهم و رهبانهم اربابا من دون الله ( 2 ) . همانا عالمان ديني خود و زاهدان خود را به جاي خدا ، خداي خويش ساخته اند . . . و لايتخذ بعضنا بعضا اربابا من دون الله ( 3 ) . همانا بعضي از ما انسانها بعضي ديگر را خداي خويش و مطاع و حاكم بر خويش قرار ندهيم .

 بنابراين ، توحيد عملي يا توحيد در عبادت يعني تنها خدا را مطاع و قبله روح و جهت حركت و ايده آل قرار دادن و طرد هر مطاع و جهت و قبله و ايده آل ديگر ، يعني براي خدا خم شدن و راست شدن ، براي خدا قيام كردن ، براي خدا خدمت كردن ، براي خدا زيستن ، براي خدا مردن ، آنچنانكه ابراهيم گفت :

1. فرقان / 43 .

2. توبه / 31 .

3. آل عمران / 64 .