جهان بینی توحیدی نسخه متنی

جمله آخر اين آيه كه ناظر به اين است كه آنگاه كه حكومت حق و خلافت الهي برقرار مي شود اهل ايمان از قيد اطاعت هر جباري آزادند ، به اين صورت بيان شده كه تنها مرا عبادت مي كنند و شريكي براي من نمي سازند . از اين معلوم مي شود كه از نظر قرآن هر اطاعت امري عبادت است ، اگر براي خدا باشد اطاعت خداست و اگر براي غير خدا باشد شرك به خداست . اين جمله عجيب است كه فرمانبرداريهاي اجباري كه از نظر اخلاقي به هيچ وجه عبادت شمرده نمي شود از نظر اجتماعي عبادت شمرده مي شود .

رسول اكرم ( ص ) فرمود : اذا بلغ بنو العاص ثلثين اتخذوا مال الله دولا و عباد الله خولا و دين الله دخلا ( 1 ) . هرگاه اولاد عاص بن اميه ( جد مروان حكم و اكثريت خلافاي اموي ) به سي تن رسد ، مال خدا را ميان خود دست به دست مي كنند ، بندگان خدا را بنده خود قرار مي دهند و دين خدا را مغشوش مي سازند . اشاره است به ظلم و استبداد امويان . بديهي است كه امويان نه مردم را به پرستش خود مي خواندند و نه آنها را مملوك و برده خود ساخته بودند ، بلكه استبداد و جباريت خود را بر مردم تحميل كرده بودند . رسول خدا ( ص ) با آينده نگري الهي خود ، اين وضع را نوعي شرك و رابطه " رب و مربوبي " خواند .

1.شرح ابن ابي الحديد بر نهج البلاغه ، شرح خطبه 128.