رابطه انسان و خدا در قرآن - نبوت نسخه متنی

. 1 پيغمبران كه مي گوييم ، در درجه اول پيغمبر خودمان را كه تاريخش خيلي روشن است ذكر مي كنيم .

 " قل ان كان ابائكم و ابنائكم و اخوانكم و ازواجكم و عشيرتكم و اموال اقترفتموها و تجاره تخشون كسادها و مساكن ترضونها احب اليكم من الله و رسوله و جهاد في سبيله فتربصوا " ( 1 ) به اين كساني كه مدعي ايمان هستند بگو اگر پدرانتان ، فرزندانتان ، برادرنتان ، همسرانتان ، ثروتتان ، مسكن و خانه تان ، هرچه كه داريد ، اگر اينها محبوبتر از خدا در نزد شما باشد پس برويد به دنبال كارتان . محبت به وجود مي آورد ، و اين امري نبوده كه بگوييم تقليدي باشد ، از كي و از كدام مكتب مي خواست تقليد كند .

رابطه انسان و خدا در قرآن

قسمت ديگر در اين باب كه دنباله اين [ قسمت ] است ، مسأله رابطه انسان و خداست ، كه چقدر عالي در قرآن توصيف شده است . وقتي كه آدم فكر مي كند كه اگر به ما بعد از اينكه كم و بيش با فرهنگهاي زمان خودمان لااقل در اين مسائل كمي آشنايي داريم بگويند بياييد در اين زمينه مطالبي بگوييد ، هرگز فكر و انديشه ما به چنين چيزهايي در مورد انسان و وجدان انسان نمي رسد . اولا اين مطلب كه عرض كردم دنباله مطلب پيش است . قرآن بشر را اينچنين معرفي مي كند كه آنچنان تشنه حقيقت است و آنچنان تشنه كمالات است

 كه به هر چه برسد آرام نمي گيرد مگر به خدا برسد . ببينيد اين دو جمله چقدر زيبا و عالي و پر مغز و پرمعناست : " الذين امنوا و تطمئن قلوبهم بذكر الله " آنان كه ايمان آوردند و كشتي دلشان با ياد خدا آرامش پيدا مي كند . تا اين جمله ، همين قدر مي گويد آنها كه دلشان با ياد خدا ( 2 ) آرامش پيدا مي كند . بعد فورا مي گويد : " الا بذكر الله تطمئن القلوب " ( 3 ) اما اين را بدانيد تنها با همين يك چيز است كه دلها آرامش پيدا مي كند . " بذكر الله " چون مقدم بر " تطمئن القلوب " است و بايد مؤخر باشد مفيد حصر است : تنها با ياد خداست كه دلها آرامش پيدا مي كند يعني بشر به هر مطلوبي كه برسد باز مضطرب است ، باز قلق دارد ، باز ناراحت