نبوت نسخه متنی

 ماديين قرآن همين منطق را دارد مي گويد اينها هيچ وقت به " يقين به نفي خدا " نمي رسند و محال است برسند . راهي به اين مطلب نيست . هر وقت در كمال جزم انكار خدا را مي كنند بدان يك گماني در ذهنشان آمده اين را به صورت جزم بيان مي كنند : " و قالوا ما هي الا حياتنا الدنيا نموت و نحيا " گفتند

 كه جز اين زندگي دنيا زندگي ديگري نيست ، مي ميريم و زنده مي شويم، يعني مردن و زندگي يك امري است كه به حسب تصادف و اتفاق در سطح طبيعت رخ مي دهد . تا اينجا را مي شود بگوييم انكار معاد است ولي نه : " و ما يهلكنا الا الدهر " آن چيزي هم كه ما را مي برد جز دست طبيعت و روزگار چيز ديگري نيست . انكار خداست . قرآن در جواب اينها مي گويد اصلا اين منطق تو منطق متكي به علم نيست :

 " و ما لهم بذلك من علم ان هم الا يظنون " ( 1 ) به همين چيزي كه مي گويد علم ندارد ، گمان مي برد كه اين جور باشد ، مثل اينكه ما مي گوييم " فكر مي كنم چنين باشد " . بسيار خوب ، آدم فكر مي كند چنين باشد ، اما " فكر مي كند چنين باشد " غير از اين است كه يقين دارد كه چنين باشد . و اگر واقعا بشر بتواند خودش را قانع كند كه از همين يك آيه پيروي كند 99 درصد اختلافات افراد بشر از ميان مي رود . بشر گمان مي كند ، اما وقتي مي خواهد بيان كند نمي گويد گمان مي كنم چنين است

، مي گويد جزما چنين است . پس در اين آيه ، قرآن منشأ خطاي اكثريت مردم را پيروي نكردن از علم مي داند ، علم در مقابل گمان ، يعني يك مطلب ، صد در صد روشن نشده دنبالش مي رود . مي خو اهد بگويد اين خطا بيشتر به فكر بشر بستگي ندارد ، به اراده و اختيار بشر بستگي دارد . ما بشر را طوري ساخته ايم كه اگر در مسائل قناعت كند به آنچه كه مي داند ، اينهمه گرفتار اشتباه نمي شود . اشتباه مي كنند كساني كه خيال مي كنند اين فرد بشر يك جور مي داند آن فرد جور ديگر و آن جور ديگر . اينطور نيست ، خدا بشر را اين گونه نساخته كه آن يك جور بداند ، آن جور ديگر و آن جور ديگر . بشر طوري ساخته شده كه اگر با گامهاي آهسته قدم بردارد ، فقط آنچه را يقين دارد بپذيرد ، چيزي را كه يقين ندارد نپذيرد و به حالت ترديد بماند بعد مي بينيد اختلافات بشر رفع شد . منشأ اشتباهها اين است كه ندانسته يك چيزي را مي پذيرد و آن را به صورت امر دانسته تلقين و اظهار مي كند و روي آن قسم مي خورد . اين يكي .

. 1 جاثيه / . 24