رضایت از زندگی نسخه متنی

مرز سوم اين‏كه شوخى نبايد از راه تمسخر ديگران صورت گيرد. ممكن است برخى از راه برداشتن وسايل ديگران با آنان شوخى كنند و از راه ترساندن آنان، خودشان بخندند. در چند مورد نقل شده كه اصحاب پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آلهاين‏گونه شوخى كردند و حضرت ، ناراحت شده ، آنان را از اين‏گونه شوخى نمودن برحذر داشتند. ¹

مرز چهارم ، شوخى با نامحرم است. شوخى با نامحرم ، زمينه را براى گناه فراهم مى‏سازد؛ از اين رو بايد از آن پرهيز كرد. اگر هزينه يك شوخى، ارتكاب گناه باشد، ارزش آن را ندارد كه انجام شود. ابو بصير مى‏گويد : در كوفه به زنى قرآن مى‏آموختم . روزى با وى شوخى كردم . وقتى خدمت امام باقر عليه‏السلام رسيدم ، مرا سرزنش كردند و فرمودند : «ديگر اين كار را تكرار نكن». ²

مرز پنجم ، كثرت شوخى و خنده است. هر چيزى و از جمله شوخى و خنده ، اگر از حدّ خود بگذرد، پيامدهاى ناگوارى خواهد داشت. قهقهه زدن و خنديدن زياد ، موجب قساوت قلب و مردن دل مى‏گردد و هيبت و وقار انسان را مى‏برد. ³

1 -  ر. ك: سنن أبى داوود، ج2، ص4، ح301 ؛ الأدب المفرد، ص82 ، ح241 ؛ سنن الترمذى، ج4، ص462، ح2160 ؛ الترغيب والترهيب، ج3، ص484، ح1 و 2 و ص484، ح5.

2 -  بحار الأنوار، ج46، ص247، ح35 ؛ وسائل الشيعة، ج20، ص198، ح25419.

3 -  ر. ك: ميزان الحكمة، ج7، ص3223 و ج11، ص5545.