فصل پنجم - رضایت از زندگی نسخه متنی

فصل پنجم

آرزوهاى زندگى

زندگى بر مركب زمان ، سوار است و با گذر زمان ، پا به عرصه وجود مى‏گذارد . زمان نيز از يك منظر به سه بخش تقسيم مى‏شود : گذشته ، حال و آينده . زندگى پويا و پويايى زندگى اين است كه انسان ، نگاه به آينده داشته باشد . بدون نگاه به آينده ، چرخ زندگى از حركت بازمى‏ايستد . نگاه حسرت‏آميز به گذشته ، نوعى «واپس‏گرايى» است و نگاه به حال ، موجب «ايستايى» مى‏گردد . ¹ آنچه به زندگى پويايى و تحرّك مى‏بخشد ، نگاه به آينده است كه از آن به «اميد» ياد مى‏كنيم . پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله در اين باره مى‏فرمايد :

إنَّمَا الأَمَلُ رَحمَةٌ مِنَ اللّه‏ِ لاُِمَّتي ، لَولاَ الأَمَلُ ما أرضَعَت اُمٌّ وَلَدا ولا غَرَسَ غارِسٌ شَجَرا . ²
همانا آرزو ، رحمتى از جانب خدا براى امت من است . اگر آرزو نبود ، هيچ مادرى فرزندش را شير نمى‏داد و هيچ كشاورزى درخت نمى‏كاشت .

1 -  زندگى در زمان حال ، معناى ديگرى دارد كه مثبت است و در بخش سوم ، فصل نهم (ص357) بحث «توزيع تنيدگى بر گذر زمان» به آن خواهيم پرداخت . مراد از حال در اين جا ، اميد نداشتن به آينده و ايستايى است.

2 -  تاريخ بغداد ، ج2 ، ص50 ؛ مسند الفردوس ، ج1 ، ص342 ، ح1369 ؛ أعلام الدين ، ص295 ؛ بحار الأنوار، ج77، ص295 .