آلوسى كه در ضمن آيه بنزول و اختصاص آن اعتراف نمود نمى تواند بپذيرد كه اين آيه درست مطابق مدعاى شيعه باشد و در آخر بحث از اين آيه سعى در وارد كردن خدشه اى به آن مى نمايد.ابتدا قول مشهدى را كه معتقد است هيچ اشكالى در واقع شدن جمله انما يريدا در بين آيات ديگر نيست رد كرده و آنرا خلاف بلاغت قرآن مجيد ذكر مى نمايد و با تمسخر و استهزا سخنآن او را بگويد و در آخر هم با يك ضرب المثل فارسى او را بى سواد و بدون فهم جلوه دهد كه ما به بزرگوارى از كنار كنايات بى ادبانه او مى گذريم سپس اضافه مى كند: شيعه پس از تخصيص دادن اهل بيت به آنآن كه شنيدى (يعنى 5 تن) و قرار دادن ليذهب مفعول به براى ليريد و تفسير رجس به گناهآن از اين آيه استدلال به عصمت على و فاطمه و امام حين و حسين نموده است و گفته اند، آنآن نيز مانند پيامبر صلوات الله عليه از گناهآن معصومند.اما بعضى از متاخرين گفته اند: اگر هرچه در مورد نزول آيه و تخصيص آن ادعا كرده اند درست باشد. دلالت آيه بر عصمت پذيرفتنى نيست. بلكه دلالت بر عدم عصمت دارد زيرا در حق كسى كه طاهر است گفته نمى شود مى خواهم او را پاكيزه كنم زيرا تحصيل حاصل ممتنع است. نهايت چيزى كه هست اينكه آن افراد رضى ا تعاليب عنهم بعد از تعلق اراده به بردن پليدى كه با آيه اثبات مى شود از پليدى و گناه محفوظند البته انى هم براساس مبانى اهل سنت است نه شيعه.زيرا واقع شدن مراد خداوند در نزد اهل سنت لازم نيست زيرا اراده او در بردن رجس مطلق است.و اجمالاً اگر معنى عصمت را مى رساند، اينگونه گفته مى شد كه:آن اللّه اذهب عنكم الرجس اهل البيت و طهرّكم تطهيراً. و همچنين اگر افاده عصمت مى كرد سزاوار بود كه صحابه هم كه در جنگ بدر حاضر بودند همگى معصوم باشند به خاطر قول خداوند:ولكن يريد ليطهرّكم و ليتم نعمته عليكم لعلكم تشكرون - مائده آيه 6 - بلكه شايد اين مفيدتر براى معتى عصمت باشد زيرا در آن آمده وليتم نعمته عليكم (نعمت را بر شما تمام كند) و واقع شدن اين اتمام نعمت بدون حفظ از گناهآن و شر شيطآن ممكن نيست.(14)
لطفا منتظر باشید ...
