مسلم است كه دعا و طلب براى بقاء نعمت خصوصاً وقتى كه نعمت بزرگ و با اهميتى باشد كه جز با عنايت خدا باقى نمى ماند، بسيار استفاده شده است بلكه امر به آن شده و از همين قبيل است اهدنا الصراط المستقيم يعنى ادامه بفرما هدايت ما را به صراط مستقيم ممكن هم است كه دعا طلب مزيد طهارت باشد يعنى مى خواهد با اين مطلب حتى مرتبه، بالاتر از عصمت از گناه و معاصى عصمت از خطورات و توجهات به امور مادى را نيز خداوند از آنها پاك كند، البته بايد توجه داشت اگر به قول خود آلوسى اراده را تشريعى بگيريم دعا لغو و بى محتوا خواهد بود، زيرا اراده، تشريعيه نسبت به همه امرى است معين شده و احتياجى به دعا ندارد.(56)آلوسى در ادامه سخنى مسخره و بى مغز نقل مى كند مى گويد: با اين واقه برخى استدلال كرده اند كه آيه در حق على عليه السلام و زهرا و حسنين عليهم السلام نازل نشده بلكه پيامبر انان را در عموم اهلبيت با دعا خود وارد كرده است.!ما پاسخ اين كلام را به اهل فهم واگذار مى كنيم زيرا به اهت بطلان آن ما را از پاسخ گفتن بى نياز مى كند زيرا هر كس كه ديگران را مصداق آيه دانسته اينها را نفى ننموده است.