لطفا منتظر باشید ...
فرياد بي اثر
از صحبت مردم دل ناشاد گريزد
پروا كند از باده كشان زاهد غافل
درياب كه ايام گل و صبح جواني
شادي كن اگر طالب آسايش خويشي
غم در دل روشن نزند خيمخ اندوه
فرياد كه دردام غمت سوختگان را
گر چرخ دهدت قوت پرواز رهي را
چون بوي گل از گلشن ايجاد گريزد
چون آهوي وحشي كه ز صياد گريزد
چون كودك نادان كه از استاد گريزد
چون برق كند جلوه و چون باد گريزد
كآسودگي از خاطر ناشاد گريزد
چون بوم كه از خانه آباد گريزد
صبر از دل و تاثير ز فرياد گريزد
چون بوي گل از گلشن ايجاد گريزد
چون بوي گل از گلشن ايجاد گريزد
