نقش نماز در شخصیت جوانان نسخه متنی

مورد توجه قرار گرفته است. برخى از تعابير پيشوايان دين چنان تند است كه هيچ راه توجيهى را براى ترك آن باقى نمىگذارد. بعنوان مثال در بيانات گوهر بار امير بيان على(عليه السلام) موارد بسيارى به چشم مىخورد كه او با كرامت و بزرگوارى و لطافت و روح بلندى كه داشتهاند در حقّ دشمنان سرسخت خود دعا كرده و از خدا مىخواهد كه آنان را مورد عفو و بخشش قرار دهد ولى با همه اين اوصاف وقتى مىخواهد در باره افراد بىنماز سخن بگويد مىفرمايد: اللهمّ العن مَنْ ترك الصلاةَ متعمّداً.

«خدايا لعن كن كسى كه عمداً نمازش را ترك مىكند»(1).

و مشابه همين بيان را در گفتار و بيانات ساير معصومين(عليهم السلام)مشاهده مىشود.

مقام نبوى(صلى الله عليه وآله وسلم) در كلام عرشى چنين فرمودهاند:

تاركُ الصلاةِ ملعونٌ فى التوراةِ ملعونٌ فى الانجيل ملعونٌ فى الزبور، ملعونٌ فى القرآن ملعون فى لسان جبرئيل ملعون فى لسان ميكائيل ملعون فى لسان اسرافيل ملعون فى لسان محمّد.

«ترك كننده نماز در تورات و انجيل و زبور و قرآن مورد لعن و نفرين قرار گرفته و به زبان (فرشتگان) جبرئيل و ميكائيل و اسرافيل و محمّد(صلى الله عليه وآله وسلم) مورد لعنت قرار گرفته

است»(2).

بسيار روشن است كه چه عواقب وحشتناكى اين گروه را تهديد

1 ـ جامع احاديث الشيعه، ج4 ص76.

2 ـ انوار الهدايه، ص197.