قبله در آئين زرتشت
در كيش زرتشت، هنگام نماز خواندن تأكيد شده است كه بايد به جهت و سمت نور باشد از قبيل آفتاب، ماه، چراغ و آتش. زيرا آنان معتقدند كه نمىتوان براى خدا حدود وجهتى را معين نمود(2). اين عمل براى آنها يك امر بسيار معقول و منطقى به شمار مىآمد بخاطر اينكه آنان نور را تجلّى حقيقت و روشنايى را نمودارى از معنويت و طراوت روح دانسته كه انسان را به تجليات انوار حقه الهى متوجه مىسازد بنابر اين با توجه به اين عقيده قبله زرتشتيان سمت و سوى مشخص و معيّنى نداشت بلكه هر جهتى كه نور وجود داشت همان سمت قبله آنان محسوب مىشد.نحوه وضو ساختن پيروان زرتشت
در طريقه وضو گرفتن آنان دستها تا مچ و صورت تا بناگوش و بالاى1 ـ ر. ك: تاريخ جامع اديان، ص453 به بعد و تاريخ اديان جهان، ج1 ص170.2 ـ تاريخ اديان جهان، ج1 ص182.