سوره الرعد (13): آيات 5 تا 6 - تفسیر نمونه جلد 10

سوره الرعد (13): آيات 5 تا 6

وَ إِنْ تَعْجَبْ فَعَجَبٌ قَوْلُهُمْ أَ إِذا كُنَّا تُراباً أَ إِنَّا لَفِي خَلْقٍ جَدِيدٍ أُولئِكَ الَّذِينَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ وَ أُولئِكَ الْأَغْلالُ فِي أَعْناقِهِمْ وَ أُولئِكَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فِيها خالِدُونَ (5) وَ يَسْتَعْجِلُونَكَ بِالسَّيِّئَةِ قَبْلَ الْحَسَنَةِ وَ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِمُ الْمَثُلاتُ وَ إِنَّ رَبَّكَ لَذُو مَغْفِرَةٍ لِلنَّاسِ عَلى‏ ظُلْمِهِمْ وَ إِنَّ رَبَّكَ لَشَدِيدُ الْعِقابِ (6)

ترجمه

5- و اگر مى‏خواهى (از چيزى) تعجب كنى عجيب گفتار آنها است كه مى‏گويند آيا هنگامى كه خاك شديم (بار ديگر زنده مى‏شويم و) به خلقت جديدى باز مى‏گرديم؟! آنها كسانى هستند كه به پروردگارشان كافر شده‏اند و آن غل و زنجيرهاست در گردنشان، و آنها اصحاب آتشند و جاودانه در آن خواهند ماند!.

6- آنها پيش از حسنه (و رحمت) از تو تقاضاى تعجيل سيئه (و عذاب) مى‏كنند با اينكه قبل از آنها بلاهاى عبرت‏انگيز نازل شده، و پروردگار تو نسبت به مردم با اينكه ظلم مى‏كنند داراى مغفرت است و هم پروردگارت عذاب شديد دارد.

تفسير:

تعجب كفار از معاد

بعد از بحثى كه پيرامون نشانه‏هاى عظمت خداوند در آيات قبل گذشت، در نخستين آيه مورد بحث به مساله" معاد" مى‏پردازد، و با ارتباط و پيوستگى خاصى كه ميان مساله مبدء و معاد است، اين بحث را تحكيم مى‏بخشد و مى‏گويد:

" اگر مى‏خواهى تعجب كنى از اين گفتار آنها تعجب كن كه مى‏گويند آيا هنگامى كه خاك شديم بار ديگر آفرينش تازه‏اى پيدا خواهيم كرد"؟! (وَ إِنْ تَعْجَبْ‏