تحفة الابرار الملتقط من آثار الائمة الاطهار علیهم السلام جلد 1

‌صفحه‌ى 153

نداشته باشد.

چهارم: هر گاه فرض شود بالاضافه به بطي‏ء القراءة به مقدار چهار ركعت از آخر وقت باقى بوده باشد، و همين مقدار نسبت به أغلب اشخاص سعه هشت ركعت نماز را داشته باشد، در اين صورت در حق اين شخص جايز نيست مشغول به نماز عصر شود و عدول كند از نماز ظهر مطلقا.

پس اگر ممكن بوده باشد در حق اين شخص اتيان صلاتين به جماعت آن متعين خواهد بود، و اگر جماعت ممكن نبوده باشد و متمكن بوده باشد به ترك قرائت سوره در هر دو نماز از درك كل صلاة ظهر و درك ركعت از عصر را فصاعدا قبل از غروب چنين نمايد.

و اگر فرض شود كه چنين ممكن نبوده باشد، دور نيست كه بگوييم در چنين صورت اين شخص مخير است ما بين آن كه اتيان به صلاة ظهر نمايد اداءا و نماز عصر را قضا نمايد و بالعكس.

و ممكن است كه گفته شود عدول از ظهر نمايد، و متعين بوده باشد در حق اين نماز عصر، و نماز ظهر را بعد از آن قضا نمايد، نظر به اين كه مقدار دو ركعت أخير مختص به نماز عصر است بى اشكال، و مقدار دو ركعت اول مشترك است ما بين الصلاتين.

پس در صورت اختيار نماز عصر همه نماز عصر در وقت خود اتيان شده خواهد بود، دو ركعت آن در وقت مختص به خود نماز عصر، به خلاف‏