مبحث پنجم هر گاه كسى اتيان به أذان و اقامه نمود به نيت اينكه اتيان به نماز فرادى نموده باشد، - تحفة الابرار الملتقط من آثار الائمة الاطهار علیهم السلام جلد 1

‌صفحه‌ى 451

باشد ثابت است، مثل نمازى كه بر اين شخص لازم شده باشد به اجاره مثلا؟

در اين مقام تفصيل داده شود در نمازى كه بر اين شخص لازم شده به اجاره ما بين آن كه اين نمازى است كه از منوب عنه فوت شده، پس فعل نايب تدارك از نمازى است كه فوت شد از منوب عنه، يا خير چنين نيست. اگر أول است در اين صورت بگوييم حكم اين آن است كه مذكور شد در صورت اتيان به صلوات متعدده مع التوالى أذان در غير نماز أول ساقط است. و اگر ثانى است بگوييم أذان ثابت است در همه نمازها، خواه اتيان نمايد متواليتا يا به فاصله.

و از آنچه مذكور شد معلوم مى‏شود كه نه موضع است كه أذان ساقط است و سه موضع از اين نه موضع اقامه هم ساقط است، به خلاف شش موضع ديگر كه اقامه ثابت است، پس شش موضع أذان تنها ساقط است، و سه موضع أذان و اقامه هر دو ساقط است.

مبحث پنجم هر گاه كسى اتيان به أذان و اقامه نمود به نيت اينكه اتيان به نماز فرادى نموده باشد،

يا به جهت آن كه كسى نبود كه جماعت به او منعقد شود، يا رأى او به جماعت نبود بعد رأى او منحرف شود خواست نماز به جماعت اتيان نموده باشد، در هر دو صورت ظاهر اين است كه اكتفاء به آن أذان و اقامه كه از او صادر شده نتواند نمود، بلكه تأديه سنت موقوف است به أذان و اقامه ديگر خواه همين شخص اعاده أذان و اقامه نمايد به نيت جماعت يا ديگرى اتيان به آنها نمايد، فرقى نيست در اين مقام ما بين اينكه خود اين شخص خواهد امامت كند يا اقتدا كند به ديگرى، لكن ثانى در صورتى است كه أذان و اقامه از امام يا از غير امام به قصد جماعت صادر نشده باشد، و الا حاجت به أذان و اقامه ديگر