آشنایی با قرآن جلد 5

پس اعمال انسان ميوه هاى وجود انسان است
اخلاق انسان شاخه هاى وجود انسان است
عقايد انسان ريشه
هاى درخت وجود انسان است و اساسا روح انسان نيست جز يك درخت
يك درخت پر ريشه و پر شاخه و پر ميوه و پر
برگ
درختى كه در اين دنيا انسان بايد خودش را پيوند بزند و در اين دنياست كه اين درخت
درخت طوبى يا
زقوم مى شود با دو تفاوت :

يكى اين كه در دنيا ثمره اين درخت را انسان تنها خودش نمى چيند
احيانا به
ديگران هم مى دهد
ديگران هم از ميوه هاى اين درخت مى خورند
اگر شيرين باشد شيرين و اگر تلخ باشد تلخ
تفاوت دوم اين است كه انسان ( واقعيت ) خودش ( را ) در دنيا ( درك نمى كند ) .

حكما ثابت كرده اند كه روح
انسان در دنيا مادامى كه با اين بدن هست حالت موجودى را دارد كه عضوش را بى حس كرده اند
حالت تخدير
شده دارد
يعنى آنچه را كه از درون خودش بايد درك كند درك نمى كند
مثل آدمى است كه موجبات درد در او
هست ولى فعلا يك آمپول به عضو زده اند و آن را تخدير كرده اند و چيزى احساس نمى كند . ولى اين مخدر براى
هميشه باقى نخواهد ماند
روزى خواهد آمد كه از بين برود
وقتى از بين رفت انسان واقعيت را درك مى كند
.

انسان در دنيا ( نسبت به آخرت ) اين دو تفاوت را دارد
يكى اينكه ثمره درختش را ديگران هم مى چينند
اگر شيرين است شيرين و اگر تلخ است تلخ
ولى در آخرت فقط خودش است كه ثمره را مى چيند
چون عمل است
يعنى در آنجا ثمره عمل او را
چه خوب چه بد
كس ديگر نمى چيند
اگر كس ديگر هم استفاده ببرد به دليل
پيوندى است كه در دنيا با اين برقرار كرده
يعنى از اين درخت
پيوندى به خودش زده
كه ( در ) مسأله (
يوم لا يغنى مولى عن مولى شيئا و لا هم ينصرون الا من رحم الله) ( 1) كه در اخبار داريم مقصود شفاعت (
است )
شفاعت تابع پيوندى است كه انسان از درخت شفيع در دنيا به درخت خودش زده باشد و الا انسان ( به
صورت ) درخت پيوند نزده صد در صد تلخ امكان ندارد كه از ميوه يك درخت شيرين استفاده كند .

1 . دخان 41 و 42 .