لطفا منتظر باشید ...
اخوت فى الله
قرآن به مسأله ( اخوت فى الله ) اهميت مى دهد . طرفدار اين نيست كه انسان خداپرست در فرديت زندگى كند (و بگويد ) من هستم و خداى خودم و با هيچ كس ارتباط ندارم . نه
تو هستى و خداى خودت
و هر كس كه بنده
خداى توست او را هم بايد دوست داشته باشى . اگر انسان به خاطر خدا بندگان خدا را دوست نداشته باشد نقص
است . بله
يك وقت انسان كسى را دوست دارد به غير ملاك الهى
اين با دوستى خدا نوعى تضاد پيدا مى كند و
نوعى شرك است . اما دوست داشتن ديگران براى خدا عين توحيد است . در يكى از سوره هاى مسبحات و جزء
دعاهايى كه در قنوت هم خوانده مى شود مؤمنين مى گويند :( ربنا اغفر لنا و لاخواننا الذين سبقونا
بالايمان )پروردگارا ما را و برادرانى كه در ايمان بر ما سبقت داشتند بيامرز
آنها را نيز مشمول
مغفرت خودت بگردان ( و لا تجعل فى قلوبنا غلا للذين امنوا ربنا انك رؤف رحيم ) ( 2 ) خدايا در دلها و
سينه هاى ما و در روحهاى ما كوچكترين كدورتى نسبت به اهل ايمان قرار نده ( غل ) يعنى كدورت
غش
تيرگى ) تو رئوف و مهربان هستى . چقدر بد است كه انسان نسبت به شخصى كه واقعا مؤمن و با ايمان است غل و
حقد و كينه و ناراحتى در قلب خودش داشته باشد . به همين دليل است كه ما در دستورهاى دينى خودمان داريم
( 3 ) كه اگر دو نفر مؤمن نسبت به يكديگر كدورتى پيدا كردند اين كدورت نبايد بيش از سه روز
باشد .
1 . حجر 47 .2 . حشر 10 .3 . اصول كافى
كتاب الايمان و الكفر
باب الهجره .
