نظرى كلى به مدارك صبر :

اگر صبر را طبق دلالت صريح و بى شائبه ى آيات قرآن و روايات صادر از ائمه ( ع ) تفسير كنيم نتيجه درست به عكس و كاملا در جهت مخالف استنتاج رائج و متداول عاميانه است . با اين نگرش صبر به اهرمى تبديل مى شود كه سنگين ترين موانع و بزرگترين مشكلات را با سهولت و توأم با نتيجه گيرى صددرصد مثبت برطرف مى سازد و در يك جامعه ى بدبخت كليد همه ى خوشبختى ها و سپيدبختى ها به شمار مى آيد . همچنان كه در سوى ديگر مانع و رادع و مزاحمى براى نيروهاى شرآفرين و بدبختى آفرين محسوب مى گردد .

براى شناختن مفهوم و محتواى صبر و ميدانهائى كه صبر در آن به كار مى آيد يگانه راه ثمربخش آن است كه به قرآن و حديث مراجعه شود و با بررسى و دقت در آن امكان قضاوت درست فراهم گردد . قرآن كريم در بيشتر از هفتاد آيه ى رسا و روشن از([ صبر]) و([ صابران]) ياد كرده و همراه با ستايش اين خصلت و دارندگانش نتايج مترتب بر آن و مواردى را كه در آنها چشم اميد بيشترى بايد به اين خصلت داشت بازگو نموده است . ليكن ما در اين بحث كوتاه آيات قرآنى مربوط به صبر را مطرح نساخته به بررسى روايات و استنباط و استنتاج از آنها بسنده مى كنيم .

اولا : بدين جهت كه مراجعه و دقت در آيات صبر روياروى براى آنان قابل تحمل گشته نه فقط در صدد دگرگون كردن وضع و مستلزم بحثى گسترده و پرحوصله و نيازمند فرصت و فسحتى است . ثانيا : تا با مطرح كردن حديث سهم فراموش شده ( 1 ) و ناديده گرفته ى([ سخن معصومين]) كه در تحقيقات و تتبعات اسلامى اخير خلاء آن كاملا محسوس است باز نموده شود و چگونگى استفاده و استنتاج از روايات شيعه به آنانكه از 1 - درست نقطه ى مقابل شيوه ى آن كسانى كه سهم قرآن را در شناخت اصول و فروع اسلام بكلى يا به ميزان بسيار زياد به فراموشى سپرده و عملا حديث - هر چند نوع ضعيف و سست آن را تنها مرجع استنباط و شناخت دين قرار داده بودند - و هنوز هم چنين مى كنند - يعنى همان افراطى كه وضع جديد ( بى اعتنائى مفرط به حديث ) بازتاب طبيعى آن محسوب مى شود . نقش روشنگرانه ى حديث بى خبر مانده اند ارائه گردد .